Свет погаснувшей звезды - Георгий Колдун

Эй, кто-нибудь слышал

Сказку о том, что любовь никогда не умрет

Смотри, солнце все ниже

Плавит лучом убегающий вдаль горизонт

Мы видим чужие сны

Дети чужой войны

Мама, я не знал, что это все не бесконечно

Наши корабли уже без нас уходят вдаль

Догоняя солнце, улетают, не прощаясь, наши птицы

Разрывая неба вечного вуаль

Нет, время не лечит

Самообман, протяженностью в тысячи лет

Молчи, обними меня крепче

Мы стали похожи на вырезки старых газет

Нам снятся другие сны

Где абсолютно иные мы

Мама, я не знал, что это все не бесконечно

Наши корабли уже без нас уходят вдаль

Догоняя солнце, улетают, не прощаясь, наши птицы

Разрывая неба вечного вуаль

Мама, я не знал, что наше небо нас не слышит

Всем нашим молитвам суждено стать каплями воды

Что если любовь — всего лишь сказка, придуманная когда-то

Прощальный свет давно погаснувшей звезды

Hé, heeft iemand het gehoord?

Een sprookje dat liefde nooit zal sterven

Kijk, de zon gaat lager

Smelt de horizon die wegloopt in de verte

We zien de dromen van andere mensen

Kinderen van een andere oorlog

Mam, ik wist niet dat het niet allemaal eindeloos is

Onze schepen vertrekken al zonder ons

De zon inhalen, onze vogels vliegen weg zonder afscheid te nemen

De hemel van de eeuwige sluier scheuren

Nee, tijd geneest niet

Zelfbedrog, dat zich duizenden jaren uitstrekt

Zwijg, houd me stevig vast

We zijn geworden als oude krantenknipsels

We hebben andere dromen

Waar we totaal anders zijn

Mam, ik wist niet dat het niet allemaal eindeloos is

Onze schepen vertrekken al zonder ons

De zon inhalen, onze vogels vliegen weg zonder afscheid te nemen

De hemel van de eeuwige sluier scheuren

Mam, ik wist niet dat onze hemel ons niet hoort

Al onze gebeden zijn voorbestemd om waterdruppels te worden

Wat als liefde slechts een sprookje is dat ooit is uitgevonden?

Het afscheidslicht van een lang gedoofde ster