Моя вселенная - Гек

Простым карандашом на белом листе бумаги

Рисую самого себя смешным и странным.

В глазах не меркнущий огонь, блеск отваги,

Немного грусти и ещё капельку желания

Всё изменить.

Ну что же, на меня похоже.

Вот лишь добавлю колючей бороды на рожу,

Колечко в ухо, ветровку, джинсы, кеды,

А также кепку и рядом подпишу — Гек.

В одной руке он держит микрофон крепко,

В другой — тетрадь, где рифмы начинают оживать.

Я нарисую, как слова уходят длинной лентой

Под купол неба, небесным существам надоедать.

Светило ясное лучами пробивает тучи,

Я затушую им бока и заточу получше

Короткий грифель, продолжив изливать бумаге

Больную душу, рисуя силуэт воздушный.

Детали чёткие, взгляд приятный, нежный,

Моя любимая ребёнка на руках держит.

Ладошки мелкие он тянет ко мне навстречу.

Я написал: «Я буду вас любить вечно».

Бумага всё стерпит: и боль, и радость,

Предательство и измену.

Но я хочу, чтоб на ней осталось

Только добро, добро моей вселенной.

Бумага всё стерпит: и боль, и радость,

Предательство и измену.

Но я хочу, чтоб на ней осталось

Только добро, добро моей вселенной.

Простым карандашом на изрисованном листе бумаги

Рисую бога, он держит на плечах планету.

На ней скелеты поднимают боевые флаги,

Земля пылает, я взял и зачеркнул всё это,

Изобразив закат на Средиземном море,

Прыжок дельфина, который со стихией спорит,

Пустынный пляж, мальчишку, песочный замок.

И подписал: «Мы строим этот мир сами».

Пустые лица вывожу среди безликих зданий,

В руках условные гроши, в глазах блестят слёзы.

А на железной крыше голубей гоняет

Седой старик, философ неземной прозы.

Рисую сердце, потемневшее от острой боли,

Ножом предательским разрезанное на две части.

Но я от имени любви скорей достал ластик

И молча стёр ужасное людское горе.

Бумага всё стерпит: и боль, и радость,

Предательство и измену.

Но я хочу, чтоб на ней осталось

Только добро, добро моей вселенной.

Бумага всё стерпит: и боль, и радость,

Предательство и измену.

Но я хочу, чтоб на ней осталось

Только добро, добро моей вселенной.

Простым карандашом изображаю на листе бумаги

Своих друзей, улыбками их украшаю.

Собрал всех вместе за столом, нарисовал бокалы

И подписал: «За тех ребят, которых нет с нами».

И тут сломался карандаш, по ходу, враг не дремлет,

По ходу, ждёт, что откажусь я от своих стремлений,

Что разорву или сожгу своей руки творения,

Но я не в силах удержать потоки вдохновения.

Оскал собачий на взъерошенной лохматой морде

Намалевал, добавив этой твари крылья.

Потом подумал: «А зачем?

И так боятся, свиньи».

И крылья стёр, оставив только злость псине.

Хотел ещё порисовать, но тут жена спросила:

«Ты будешь кушать?"и я вдруг ощутил, как будто

Слона бы съел.

Я встал и пошёл на кухню

Скорее есть, пока всё не остыло.

Бумага всё стерпит: и боль, и радость,

Предательство и измену.

Но я хочу, чтоб на ней осталось

Только добро, добро моей вселенной.

Бумага всё стерпит: и боль, и радость,

Предательство и измену.

Но я хочу, чтоб на ней осталось

Только добро, добро моей вселенной.

Met een eenvoudig potlood op een wit vel papier

Ik teken mezelf grappig en vreemd.

In de ogen van een niet dovend vuur, een sprankje moed,

Een beetje verdriet en een beetje meer verlangen

Alles veranderen.

Nou, het lijkt op mij.

Ik voeg gewoon een stekelige baard toe aan mijn gezicht,

Oorring, windjack, jeans, sneakers,

En ook een pet en daarna zal ik tekenen - Huck.

In de ene hand houdt hij de microfoon stevig vast,

In de andere een notitieboekje waar rijmpjes tot leven beginnen te komen.

Ik zal tekenen hoe de woorden vertrekken in een lang lint

Onder de koepel van de hemel vervelen hemelse wezens zich.

Een helder licht doorboort de wolken met stralen,

Ik zal hun zijkanten eruit halen en ze beter slijpen

Korte stylus, blijft het papier uitgieten

Zieke ziel, een luchtig silhouet tekenend.

De details zijn duidelijk, de look is aangenaam, zachtaardig,

Mijn geliefde houdt het kind in haar armen.

Hij trekt zijn kleine handpalmen naar me toe.

Ik schreef: "Ik zal voor altijd van je houden."

Papier verdraagt ​​alles: zowel pijn als vreugde,

Verraad en verraad.

Maar ik wil dat het blijft

Alleen goedheid, de goedheid van mijn universum.

Papier verdraagt ​​alles: zowel pijn als vreugde,

Verraad en verraad.

Maar ik wil dat het blijft

Alleen goedheid, de goedheid van mijn universum.

Met een eenvoudig potlood op een getekend vel papier

Ik teken een god, hij houdt de planeet op zijn schouders.

Daarop heffen skeletten strijdvlaggen op,

De aarde staat in brand, ik nam en streepte het allemaal door,

Afbeelding van een zonsondergang aan de Middellandse Zee,

De sprong van een dolfijn die ruzie maakt met de elementen,

Verlaten strand, jongen, zandkasteel.

En hij tekende: "We bouwen deze wereld zelf."

Ik teken lege gezichten tussen anonieme gebouwen,

In de handen van voorwaardelijke centen glinsteren de tranen in de ogen.

En op het ijzeren dak jaagt hij op duiven

Een grijsharige oude man, een filosoof van onaards proza.

Ik teken een hart verduisterd door acute pijn,

Snijd in twee delen door een verraderlijk mes.

Maar in de naam van de liefde haalde ik snel een gum tevoorschijn

En in stilte het verschrikkelijke menselijke verdriet weggevaagd.

Papier verdraagt ​​alles: zowel pijn als vreugde,

Verraad en verraad.

Maar ik wil dat het blijft

Alleen goedheid, de goedheid van mijn universum.

Papier verdraagt ​​alles: zowel pijn als vreugde,

Verraad en verraad.

Maar ik wil dat het blijft

Alleen goedheid, de goedheid van mijn universum.

Met een eenvoudig potlood teken ik op een vel papier

Ik versier mijn vrienden met een glimlach.

Verzamelde iedereen aan tafel, tekende glazen

En tekende: "Voor die jongens die niet bij ons zijn."

En toen brak het potlood, onderweg, de vijand slaapt niet,

Onderweg, wachtend tot ik mijn ambities opgeef,

Dat ik mijn scheppingshand zal scheuren of verbranden,

Maar ik kan de inspiratiestromen niet tegenhouden.

Hondengrijns op een slordige ruige snuit

Geschilderd, vleugels toevoegend aan dit wezen.

Toen dacht ik: “Waarom?

En dus zijn ze bang, varkens.

En veegde de vleugels uit, zodat alleen de hond boos werd.

Ik wilde meer tekenen, maar toen vroeg mijn vrouw:

"Ga je eten?" en ik had ineens het gevoel alsof...

Ik zou een olifant eten.

Ik stond op en ging naar de keuken

Eet liever voordat alles is afgekoeld.

Papier verdraagt ​​alles: zowel pijn als vreugde,

Verraad en verraad.

Maar ik wil dat het blijft

Alleen goedheid, de goedheid van mijn universum.

Papier verdraagt ​​alles: zowel pijn als vreugde,

Verraad en verraad.

Maar ik wil dat het blijft

Alleen goedheid, de goedheid van mijn universum.