Безумная любовь. Эпизод пятый (Человек) - Гек

Ну что ж, посмотрим, тут сценарий с простым названием «Человек».

Вот человек.

Его задача существовать, иметь нужду,

Смеяться, плакать и лукавить, любить, страдать, плюс ко всему

Нужна ему ещё и вера.

Пусть верит он в свою мечту.

Картина первая: «Измена».

На сцене вечер, сад в цвету.

Она красива, как богиня, сидит и смотрит на него.

— Скажи, любимый, чье же имя тебя терзает?

В чьём плену ты оказался?

Он ответил: — Тебе я верен,

Но к другой меня влечёт, и мысли эти меня пугают.

— Бог с тобой, — сказала верная супруга, — неужто хуже я её?

Неужто сердце ты желаешь разбить счастливое моё?

— Я сам не знаю, что мне делать и жить так больше не могу, —

Сказал он ей, — вся наша нежность сошла на нет, я к ней уйду.

На небе звёзды загорелись, взошла луна, и в тишине

Катились слёзы вслед потере, вслед этой призрачной мечте.

Тут автор, видно, впечатлился и написал: «Сюжет второй».

Наш человек успел жениться на той единственной такой.

Он был спокоен и уверен, ведь он нашёл, чего искал.

На сцене комната с постелью, сюрприз врасплох его застал.

Жена в объятиях у мужчины.

Он поражен.

Звучит вопрос:

«Скажи, ну как же ты посмела?»

Немая сцена.

Нежный голос

Её ответил: «Ты мне дорог, но спать с тобой — одна беда.

Ведь ты к постели равнодушен, а мне, покуда, молода,

Любовник страстный, стойкий нужен, ну, в общем, я хочу любви».

Он был унижен и сконфужен, он закричал: — Да, чёрт возьми.

Ты просто шлюха, вот в чём дело, ведь я любил тебя.

— Любил?

-

Она спросила.

— Ты, мой милый, наверно, что-то упустил.

Ведь я не кукла, не игрушка, меня любить не стоит так.

В твоих глазах я может шлюшка, но кто же я в твоих руках?

Осенний дождь стучит по крышам, горит в прихожей тусклый свет.

Стоит в дверях, почти не дышит — так начинается сюжет,

По ходу, третий.

Автор пишет: «Наш человек вернулся к той,

С которой начал в этой жизни искать семейный свой покой».

— К тебе пришёл.

— Ну что ж, я вижу.

Пришёл, входи, не стой в дверях.

Как поживаешь?

Как делишки?

Как молодая?

Бизнес как?

— Ну, в общем, я решил вернуться, — сказал он ей, — прости меня.

— Вернуться?

Видно, ты рехнулся.

Я так страдала без тебя,

А ты ушёл.

Ты просто чувства мои ногами растоптал.

Теперь ты вдруг решил вернуться?

Чего ты встретить ожидал?

Что я коварную измену смогу простить, не будь смешным?

Ступай к жене, ступай к любимой, она утешит и простит.

Тут автор ставит многоточие, мне человека не понять.

Мне не понять, зачем он хочет найти и снова потерять.

Мне человека не понять,

Зачем он хочет найти и снова потерять.

Nou, laten we eens kijken, hier is een scenario met een simpele naam "Man".

Hier is een mens.

Het is zijn taak om te bestaan, een behoefte te hebben,

Lachen, huilen en schelden, liefhebben, lijden, plus alles

Hij heeft ook geloof nodig.

Laat hem in zijn droom geloven.

Foto één: "Verraad."

Het is avond op het podium, de tuin staat in bloei.

Ze is mooi als een godin, ze zit en kijkt naar hem.

"Vertel me, schat, wiens naam je kwelt?"

In wiens gevangenschap bevond u zich?

Hij antwoordde: - Ik ben je trouw,

Maar ik voel me aangetrokken tot een ander, en deze gedachten maken me bang.

"God zij met u," zei de trouwe vrouw, "ben ik echt erger dan haar?

Wil je echt mijn gelukkige hart breken?

“Ik weet zelf niet wat ik moet doen en ik kan zo niet meer leven”,

Hij zei tegen haar: - al onze tederheid is op niets uitgelopen, ik zal naar haar toe gaan.

De sterren lichtten op aan de hemel, de maan kwam op en in stilte

Tranen rolden na het verlies, na deze spookachtige droom.

Hier was de auteur blijkbaar onder de indruk en schreef: "De plot van de tweede."

Onze man is erin geslaagd om met die te trouwen.

Hij was kalm en zelfverzekerd, omdat hij vond wat hij zocht.

Er is een kamer met een bed op het podium, de verrassing verraste hem.

Vrouw in de armen van een man.

Hij is verbaasd.

De vraag is:

"Vertel me, hoe durf je?"

Stille scène.

Zachte stem

Ze antwoordde: 'Je bent me dierbaar, maar met jou naar bed gaan is een ongeluk.

Je bent tenslotte onverschillig voor het bed, maar voorlopig ben ik jong,

Er is een gepassioneerde, aanhoudende minnaar nodig, nou ja, in het algemeen wil ik liefde.

Hij was vernederd en beschaamd, hij riep: - Ja, verdomme.

Je bent gewoon een hoer, daar gaat het om, want ik hield van je.

- Ik hield van?

-

Zij vroeg.

'Jij, mijn liefste, moet iets gemist hebben.

Ik ben tenslotte geen pop, geen speeltje, je zou niet zo van me moeten houden.

In jouw ogen ben ik misschien een slet, maar wie ben ik in jouw handen?

Herfstregen beukt op de daken, een zwak licht brandt in de gang.

In de deuropening staan, bijna niet ademen - zo begint de plot,

Onderweg de derde.

De auteur schrijft: “Onze man keerde terug naar de ene

Van waaruit hij in dit leven de vrede van zijn familie begon te zoeken.

- Kwam naar je toe.

- Nou, ik begrijp het.

Kom, kom binnen, blijf niet bij de deur staan.

Hoe is het met je?

Hoe gaat het?

Hoe jong?

Zakelijk hoe?

'Nou, over het algemeen besloot ik terug te keren,' zei hij tegen haar, 'vergeef me.

- Opbrengst?

Blijkbaar ben je gek geworden.

Ik heb zoveel geleden zonder jou

En je ging weg.

Je hebt net mijn gevoelens vertrapt met je voeten.

Nu heb je plotseling besloten om terug te komen?

Wat had je verwacht te ontmoeten?

Dat ik een verraderlijk verraad kan vergeven, doe niet zo belachelijk?

Ga naar je vrouw, ga naar je geliefde, ze zal troosten en vergeven.

Hier plaatst de auteur een ellips, ik begrijp een persoon niet.

Ik begrijp niet waarom hij wil vinden en weer verliezen.

Ik begrijp een persoon niet

Waarom wil hij vinden en weer verliezen.