The Bush Girl - Gary Shearston

So you rode from the range where your brothers select

Through the ghostly, grey bush in the dawn

You rode slowly at first, lest her heart should suspect

That you were so glad to be gone;

You had scarcely the courage to glance back at her

By the homestead receding from view

And you breathed with relief as you rounded the spur

For the world was a wide world to you…

Grey eyes that grow sadder than sunset or rain

Fond heart that is ever more true…

Firm faith that grows firmer for watching in vain

She’ll wait by the slip rails for you

Ah!

the world is a new and a wide one to you

But the world to your sweetheart is shut;

For a change never comes to the lonely bush homes

From the stockyard, the bush, and the hut;

And the only relief from the dullness she feels

When ridges grow softened and dim;

And away in the dusk to the slip rails she steals

To dream of past meetings «with him»

Grey eyes that grow sadder than sunset or rain

Fond heart that is ever more true…

Firm faith that grows firmer for watching in vain

She’ll wait by the slip rails for you

Do you think, where, in place of bare fences, dry creeks

Clear streams and green hedges are seen

Where the girls have the lily and rose in their cheeks

And the grass in midsummer is green

Do you think, now and then, now or then in the whirl

Of the city, while London is new

Of that hut in the bush and the freckled faced girl

Who is eating her heart out for you?

Grey eyes that grow sadder than sunset or rain

Bruised heart that is ever more true…

Fond faith that is firmer for trusting in vain

She waits by the slip rails for you

Dus je reed van het bereik waar je broers selecteren

Door de spookachtige, grijze struik in de dageraad

Je reed eerst langzaam, opdat haar hart het niet zou vermoeden

Dat je zo blij was dat je weg was;

Je had nauwelijks de moed om naar haar om te kijken

Bij de hoeve die uit het zicht verdwijnt

En je haalde opgelucht adem toen je het spoor omsloeg

Want de wereld was een wijde wereld voor jou...

Grijze ogen die droeviger worden dan zonsondergang of regen

Dierbaar hart dat steeds meer waar is...

Stevig geloof dat sterker wordt om tevergeefs te waken

Ze zal bij de opstaprails op je wachten

Ah!

de wereld is nieuw en wijd voor jou

Maar de wereld voor je geliefde is gesloten;

Voor een verandering komt nooit naar de eenzame bush-huizen

Van het erf, de struik en de hut;

En de enige verlichting van de saaiheid die ze voelt

Wanneer ruggen zachter en doffer worden;

En weg in de schemering naar de opstaprails die ze steelt

Om te dromen van eerdere ontmoetingen "met hem"

Grijze ogen die droeviger worden dan zonsondergang of regen

Dierbaar hart dat steeds meer waar is...

Stevig geloof dat sterker wordt om tevergeefs te waken

Ze zal bij de opstaprails op je wachten

Denk je, waar, in plaats van kale hekken, droge kreken

Heldere beekjes en groene heggen zijn te zien

Waar de meisjes de lelie hebben en roos in hun wangen hebben

En het gras in de zomer is groen

Denk je, nu en dan, nu of dan in de werveling

Van de stad, terwijl Londen nieuw is

Van die hut in de bush en het meisje met het sproetige gezicht

Wie is haar hart aan het opeten voor jou?

Grijze ogen die droeviger worden dan zonsondergang of regen

Gekneusd hart dat steeds meer waar is...

Een dierbaar geloof dat steviger is om tevergeefs te vertrouwen

Ze wacht op je bij de opstaprails