Муза - Гарик Погорелов

Я помню моменты, над которыми сутками я умирал

Когда не было света, я думал что вовсе не выбраться

Помню апрель тот, кидаю последние вещи в рюкзак

Это был мой последний билет, но первый рывок и самый холодный вокзал

Я даже не знал, что все закрутиться, как сильно я писал

В автобусах, а не в такси, я не скажу, что замотался от музла

Я до сих пор его люблю как восемнадцать лет назад

Ты будто моих снов отражение

Я помню твое каждое движение

И я тогда влюбился в тебя

Я тону между строк, я творец, а ты муза

Ты будто моих снов отражение

Я помню твое каждое движение

И я тогда влюбился в тебя

Я тону между строк, я творец, а ты муза

Прости родная, что я начал забывать о том,

Как ты меня спасла, когда я хотел летать с балконов

И только семь твоих аккордов

Разделяли толстую веревку в мыле с моим горлом

Извини, что я так и не заметил того момента,

Когда ты себя буквально в конверте мне принесла

И отдала, будто без повода

Мне в компенсацию, этому серому городу

Ты будто моих снов отражение

Я помню твое каждое движение

И я тогда влюбился в тебя

Я тону между строк, я творец, а ты муза

Ты будто моих снов отражение

Я помню твое каждое движение

И я тогда влюбился в тебя

Я тону между строк, я творец, а ты муза

Теперь я в самолетах с поездами

Коротаю время и считаю плитки тротуаров

Меня глазами слепят фары

Проезжающих автобусов и городских трамваев

Я пролетел за пару месяцев

Гектарами по небу, сколько не было за жизнь

Но я до сих пор помню моменты

Что, вспоминая, искренно душа дрожит

Ты будто моих снов отражение

Я помню твое каждое движение

И я тогда влюбился в тебя

Я тону между строк, я творец, а ты муза

Ты будто моих снов отражение

Я помню твое каждое движение

И я тогда влюбился в тебя

Я тону между строк, я творец, а ты муза.

Ik herinner me de momenten waarover ik dagenlang doodging

Toen er geen licht was, dacht ik dat er helemaal geen uitweg was

Ik herinner me die april, ik gooi de laatste dingen in mijn rugzak

Het was mijn laatste kaartje, maar de eerste eikel en het koudste station

Ik wist niet eens dat het zou blijken hoe moeilijk ik schreef

In bussen, niet in taxi's, ik zal niet zeggen dat ik in de muziek zat

Ik hou nog steeds van hem zoals achttien jaar geleden

Je bent als een weerspiegeling van mijn dromen

Ik herinner me elke beweging van je

En toen werd ik verliefd op jou

Ik verdrink tussen de regels, ik ben de schepper, en jij bent de muze

Je bent als een weerspiegeling van mijn dromen

Ik herinner me elke beweging van je

En toen werd ik verliefd op jou

Ik verdrink tussen de regels, ik ben de schepper, en jij bent de muze

Het spijt me, schat, dat ik het begon te vergeten

Hoe heb je me gered toen ik vanaf balkons wilde vliegen?

En slechts zeven van je akkoorden

Deelde een dik touw in zeep met mijn keel

Het spijt me dat ik dat moment nooit heb opgemerkt

Toen je jezelf letterlijk in een envelop bij mij bracht

En gaf, alsof zonder reden

Om mij te compenseren, deze grijze stad

Je bent als een weerspiegeling van mijn dromen

Ik herinner me elke beweging van je

En toen werd ik verliefd op jou

Ik verdrink tussen de regels, ik ben de schepper, en jij bent de muze

Je bent als een weerspiegeling van mijn dromen

Ik herinner me elke beweging van je

En toen werd ik verliefd op jou

Ik verdrink tussen de regels, ik ben de schepper, en jij bent de muze

Nu zit ik in vliegtuigen met treinen

Tijdverdrijven en stoeptegels tellen

Koplampen verblinden mijn ogen

Bussen en stadstrams passeren

Ik vlieg al een paar maanden

Hectaren aan de hemel, hoeveel zijn er niet in het leven geweest?

Maar ik herinner me de momenten nog

Dat, herinnerend, oprecht de ziel beeft

Je bent als een weerspiegeling van mijn dromen

Ik herinner me elke beweging van je

En toen werd ik verliefd op jou

Ik verdrink tussen de regels, ik ben de schepper, en jij bent de muze

Je bent als een weerspiegeling van mijn dromen

Ik herinner me elke beweging van je

En toen werd ik verliefd op jou

Ik verdrink tussen de regels, ik ben de schepper en jij bent de muze.