Мон Ами - Гарик Погорелов

Не могу откатиться, как Бенджамин Баттон

Запутанный город, как нитки на майке

Еще бы чуть-чуть дотянуть до финала

И только тогда можно падать и плакать

Забивай меня в свои бонги на завтраки

Забывай руки в порезах от кафеля

Просто затянись и почувствуешь разницу

Но не выдыхай, если так тебе нравится, я

В паутинах идей, гребу в лабиринтах людей

Снова пропустил внеочередной день

Я проёбаенный AirPod в тачке на дне

Я в темноте, но иду как-нибудь и снова не вижу тебя

Люди так неумолчно твердят, типа людям ваще лучше не доверять

Oh mon ami, забудь мой ёбанный мир среди седых паутин

Я повторял тебе часто

Нам больше не выбраться с этих бетонных квартир

Oh mon ami, мой город соткан свинцовым полтосом в кармане и голодом

Серыми лицами в форме и черными тачками во дворе дома, сука

Oh mon ami, забудь мой ёбанный мир среди седых паутин

Я повторял тебе часто

Нам больше не выбраться с этих бетонных квартир

Oh mon ami, мой город соткан свинцовым полтосом в кармане и голодом

Серыми лицами в форме и черными тачками во дворе дома

Объясню тебе вкратце

Нас переломает, будто бы в травме пальцы

Не успеет стукнуть и двадцать

Новый разбитый район на убитом рено сложит как камикадзе

Пацы в капюшонах снова скинут под ноги тебе trap

Но если ты выпадешь, то хуй те, а не drop

Меня воспитали дома так, но тебе на крайняк будет из чего выбрать

Помни, брат мой, не всегда блестят дорогие картины

И золото на шее тебе не стимул

Там издалека заискрят стопы красными

Ведь не постоянно им гаснуть

Железо прочнее купюры в сто долларов

Тяжело порвать, как бетонные блоки

И если между нами, то нам оставлять пора, братик, след в этой ебучей истории

Oh mon ami, забудь мой ёбанный мир среди седых паутин

Я повторял тебе часто

Нам больше не выбраться с этих бетонных квартир

Oh mon ami, мой город соткан свинцовым полтосом в кармане и голодом

Серыми лицами в форме и черными тачками во дворе дома, сука

Oh mon ami, забудь мой ёбанный мир среди седых паутин

Я повторял тебе часто

Нам больше не выбраться с этих бетонных квартир

Oh mon ami, мой город соткан свинцовым полтосом в кармане и голодом

Серыми лицами в форме и черными тачками во дворе дома, сука

Kan niet terugrollen zoals Benjamin Button

Verwarde stad, als draden op een T-shirt

Nog eventjes om de finale te bereiken

En alleen dan kun je vallen en huilen

Sla me in je ontbijtbongs

Vergeet uw handen bij het snijden van tegels

Neem een ​​trekje en voel het verschil

Maar adem niet uit als je het zo wilt, ik

In de webben van ideeën, roeien in de labyrinten van mensen

Weer een bijzondere dag gemist

Ik ben een verdomde AirPod in een auto onderaan

Ik tast in het duister, maar ik ga op de een of andere manier en opnieuw zie ik je niet

Mensen blijven het zo onophoudelijk zeggen, alsof het beter is om mensen niet te vertrouwen

Oh mon ami, vergeet mijn verdomde wereld tussen de grijze webben

Ik heb het je vaak verteld

We komen niet meer uit deze betonnen appartementen

Oh mon ami, mijn stad is geweven met een half lood in mijn zak en honger

Grijze gezichten in uniform en zwarte auto's in de tuin, bitch

Oh mon ami, vergeet mijn verdomde wereld tussen de grijze webben

Ik heb het je vaak verteld

We komen niet meer uit deze betonnen appartementen

Oh mon ami, mijn stad is geweven met een half lood in mijn zak en honger

Grijze gezichten in uniform en zwarte kruiwagens op het erf

Ik zal het je kort uitleggen

We zullen worden gebroken, als in een blessure vingers

Heb geen tijd om te kloppen en twintig

Een nieuw gebroken gebied op een gedode Renault zal vouwen als een kamikaze

Jongens met capuchons zullen weer vallen onder je voeten gooien

Maar als je eruit valt, neuk die dan, laat je niet vallen

Ik ben zo thuis opgevoed, maar je hebt in ieder geval genoeg om uit te kiezen

Onthoud, mijn broer, dure schilderijen glanzen niet altijd

En goud om je nek is geen stimulans voor jou

Daar, van ver, zullen de voeten rood fonkelen

Ze gaan immers niet altijd de deur uit

IJzer is sterker dan een biljet van honderd dollar

Moeilijk te breken als betonblokken

En als het tussen ons is, dan is het tijd voor ons, broer, om een ​​spoor achter te laten in dit verdomde verhaal

Oh mon ami, vergeet mijn verdomde wereld tussen de grijze webben

Ik heb het je vaak verteld

We komen niet meer uit deze betonnen appartementen

Oh mon ami, mijn stad is geweven met een half lood in mijn zak en honger

Grijze gezichten in uniform en zwarte auto's in de tuin, bitch

Oh mon ami, vergeet mijn verdomde wereld tussen de grijze webben

Ik heb het je vaak verteld

We komen niet meer uit deze betonnen appartementen

Oh mon ami, mijn stad is geweven met een half lood in mijn zak en honger

Grijze gezichten in uniform en zwarte auto's in de tuin, bitch