Puzzle Piece - Gabrielle Aplin, Example

A mans to keen to sell what I don’t need

The rain it falls down up off the street

So many people, how do they all exist?

It gets me thinking, but I shouldn’t think like this

I’m in danger of getting so lost.

But then again is that part of the plot?

So many people, whose problems I can’t read.

It gets me thinking, do they question the same thing?

'cause I can’t take it all in all at the same

time, time, time

It comes like a flood that swallows you

alive, live, live

But suddenly it’ll cut you free

and point you to an empty space

'cause my everythings just a puzzle piece

of what is actually happening, actually happening here

This woman she has sadness in her eyes

They pull me in but I can’t see inside

She has a life she leads, but it’s nothing to do with me

So how can I understand what I can’t even see?

'cause I can’t take it all in all at the same

time, time, time

It comes like a flood that swallows you

alive, live, live

But suddenly it’ll cut you free

and point you to an empty space

'cause my everythings just a puzzle piece

of what is actually happening, actually happening here

These thoughts will weigh me down 'til I can’t breathe

I’ll slot myself back in the puzzle, where I should be

where I should be

Ik wil graag verkopen wat ik niet nodig heb

De regen die van de straat naar beneden valt

Zoveel mensen, hoe bestaan ​​ze allemaal?

Het zet me aan het denken, maar ik zou niet zo moeten denken

Ik loop het gevaar zo te verdwalen.

Maar nogmaals, is dat een deel van de plot?

Zoveel mensen wiens problemen ik niet kan lezen.

Het zet me aan het denken, vragen ze zich hetzelfde af?

want ik kan niet alles tegelijk aan

tijd, tijd, tijd

Het komt als een vloed die je opslokt

leef, leef, leef

Maar plotseling zal het je bevrijden

en u naar een lege ruimte wijzen

want mijn alles is maar een puzzelstukje

van wat er werkelijk gebeurt, hier echt gebeurt

Deze vrouw heeft verdriet in haar ogen

Ze trekken me naar binnen, maar ik kan niet naar binnen kijken

Ze heeft een leven dat ze leidt, maar het heeft niets met mij te maken

Dus hoe kan ik begrijpen wat ik niet eens kan zien?

want ik kan niet alles tegelijk aan

tijd, tijd, tijd

Het komt als een vloed die je opslokt

leef, leef, leef

Maar plotseling zal het je bevrijden

en u naar een lege ruimte wijzen

want mijn alles is maar een puzzelstukje

van wat er werkelijk gebeurt, hier echt gebeurt

Deze gedachten zullen me verzwaren tot ik niet meer kan ademen

Ik stop mezelf weer in de puzzel, waar ik zou moeten zijn

waar ik zou moeten zijn