Suspended Animation - Funker Vogt

Snapping at air, I woke up.

I couldn’t see where I was.

A smell of mould, and nothing was seen.

Grouping for a hold, I realized my fate.

They laid me down in a box,

And threw it down into a grave,

They just said I was dead,

And obviously, I’m living yet.

Alive and dead?

Suspended animation.

Buried alive?

Deadly condemnation.

I’m crying now, but nobody is there.

The air is scanty, my voice is decreasing.

My mind is confused.

I’m knocking on the coffin.

Thoughtless, and entangled, I accept my fate,

I fell asleep, Death was the diagnosis.

I woke up — Better I didn’t do this.

I fell asleep, my body was cold,

And woke up in a deep, dark hole.

Ik snauwde naar de lucht en werd wakker.

Ik kon niet zien waar ik was.

Een geur van schimmel en er werd niets gezien.

Toen ik me groepeerde voor een bewaarplicht, realiseerde ik me mijn lot.

Ze legden me in een doos,

En gooide het in een graf,

Ze zeiden gewoon dat ik dood was,

En het is duidelijk dat ik nog leef.

Levend en dood?

Schijndood.

Levend begraven?

Dodelijke veroordeling.

Ik huil nu, maar er is niemand.

De lucht is schaars, mijn stem neemt af.

Mijn geest is in de war.

Ik klop op de kist.

Onnadenkend en verstrikt accepteer ik mijn lot,

Ik viel in slaap, de dood was de diagnose.

Ik werd wakker - Het is beter dat ik dit niet deed.

Ik viel in slaap, mijn lichaam was koud,

En werd wakker in een diep, donker gat.