Compulsions - Funker Vogt

The dreams still come and go

Lying wounded on a beach

With shrapnel in my leg

My only weapon is a knife

And there is this golden fluid

A bag full of tiny bottles

It’s a promise for relief

The key for my survival

So I feel, yes I feel the need

To lock myself up in a room

Squirt some morphine into my veins

To leave this cruel world for a while

And when I close my eyes

I find myself somewhere else

In a world built on illusions

Where compulsions are expelled

Out of a need I had to use it

Although I never thought I would

And before I was aware

This need was present every day

A golden mirror for my soul

Will be injected through a syringe

Slowly creeping up my vein

To hit the center of myself

De dromen komen en gaan nog steeds

Gewond op een strand liggen

Met granaatscherven in mijn been

Mijn enige wapen is een mes

En daar is deze gouden vloeistof

Een tas vol kleine flesjes

Het is een belofte voor opluchting

De sleutel tot mijn overleving

Dus ik voel, ja ik voel de behoefte

Om mezelf op te sluiten in een kamer

Spuit wat morfine in mijn aderen

Om deze wrede wereld voor een tijdje te verlaten

En als ik mijn ogen sluit

Ik bevind me ergens anders

In een wereld gebouwd op illusies

Waar dwanghandelingen worden verdreven

Uit noodzaak moest ik het gebruiken

Hoewel ik nooit had gedacht dat ik dat zou doen

En voordat ik het wist

Deze behoefte was elke dag aanwezig

Een gouden spiegel voor mijn ziel

Wordt via een spuit geïnjecteerd

Langzaam kruipend in mijn ader

Om het middelpunt van mezelf te raken