This Barren Skin - Funeral

May I wear you this night

As we marvel at our death

I would wane within your art

As you would become me

Like ashes circling the pyre

With virtues of the seraphim

While prancing indifferently

Amid the devil’s fingers

The sun, the moon

Our garments of glee and distress

In their wake we are born dying

Voicing insignificance

Awake with me into glacial skies

As the earth below lies august

Should time be meek we may drink

Of oceans of ageless silence

The north is unfurling

It’s presence welded on us

Latent — a monument

Amid ethereal bosoms

We kneel in tragedy on tundra

This barren skin

Ailing slaves to the word

Within the rigid commandment of woe

Shackles corrode lesions

In the morning regions

Where the pores expose

Beneath a cynical host

Designs of irony

Raped and bereft of all

In a sigh of ephemeral room

And eternal baptism of fire

Mag ik je deze nacht dragen

Terwijl we ons verwonderen over onze dood

Ik zou afnemen in je kunst

Zoals jij mij zou worden

Als as rond de brandstapel

Met deugden van de serafijnen

Terwijl je onverschillig steigert

Tussen de vingers van de duivel

De zon, de maan

Onze kleding van vreugde en nood

In hun kielzog worden we stervend geboren

Het uiten van onbeduidendheid

Wakker met mij in de glaciale luchten

Terwijl de aarde beneden in augustus ligt

Als de tijd zachtmoedig is, mogen we drinken

Van oceanen van tijdloze stilte

Het noorden ontvouwt zich

Het is aanwezigheid op ons gelast

Latent — een monument

Te midden van etherische boezems

We knielen in een tragedie op de toendra

Deze kale huid

Zieke slaven van het woord

Binnen het rigide gebod van wee

Ketenen corroderen laesies

In de ochtendregio's

Waar de poriën bloot komen te liggen

Onder een cynische gastheer

Ontwerpen van ironie

Verkracht en beroofd van alles

In een zucht van kortstondige kamer

En eeuwige vuurdoop