Trapped Inside The Cage Of My Soul - From Autumn To Ashes

Inside me.

Empty, is how you left.

Confused, scared, alone.

I am confused.

I am scared.

I am alone.

I am without you.

You are heartless, without compassion.

I will watch you die

I will not cry.

Haze clouds these translucent eyes.

Sweat creeps down callused hands.

The lies outside, I cannot feel.

The pain inside burns.

And as tears slip, she does it again.

As tears slip she does it again.

Scarred, bruised and broken.

To the ground in tears I fall.

Sadness locked inside me.

Time ticks by, and soon I realize life won’t end, it can’t end.

Not like this, not without sorrow and not with fear!

I know you are scared, cause I am too.

And as tears slip she does it again.

Haze clouds these translucent eyes.

Sweat creeps down callused hands.

The lies outside, I cannot feel.

The pain inside burns.

I know you cared.

Why did you leave?

From my knees I now stand.

Begging for freedom from my cage.

Now praising life for what I was given.

From my knees I now stand.

Bleeding for you from my heart.

Now hating life for what was taken from me, by you.

In mij.

Leeg, zo ben je vertrokken.

Verward, bang, alleen.

Ik ben in de war.

Ik ben bang.

Ik ben alleen.

Ik ben zonder jou.

Je bent harteloos, zonder mededogen.

Ik zal je zien sterven

Ik zal niet huilen.

Haze vertroebelt deze doorschijnende ogen.

Zweet kruipt langs eeltige handen.

De leugens buiten, kan ik niet voelen.

De pijn van binnen brandt.

En terwijl de tranen vloeien, doet ze het opnieuw.

Terwijl de tranen wegvloeien, doet ze het opnieuw.

Getekend, gekneusd en gebroken.

In tranen val ik op de grond.

Verdriet opgesloten in mij.

De tijd tikt voorbij en al snel realiseer ik me dat het leven niet zal eindigen, het kan niet eindigen.

Niet zo, niet zonder verdriet en niet met angst!

Ik weet dat je bang bent, want ik ook.

En terwijl de tranen vloeien, doet ze het opnieuw.

Haze vertroebelt deze doorschijnende ogen.

Zweet kruipt langs eeltige handen.

De leugens buiten, kan ik niet voelen.

De pijn van binnen brandt.

Ik weet dat het je kon schelen.

Waarom ben je weggegaan?

Vanuit mijn knieën sta ik nu op.

Smekend om vrijheid vanuit mijn kooi.

Nu het leven prijzen voor wat ik kreeg.

Vanuit mijn knieën sta ik nu op.

Bloedend voor jou vanuit mijn hart.

Nu het leven haten voor wat mij is afgenomen, door jou.