Wovon sollen wir träumen - Frida Gold

Ich bin mitten drin

Und geb mich allem hin

Aber schaut man hinter die Kulissen

Dann fängt es immer so an

Ich schlafe immer zu lang

Kriegs nicht hin

Und fühl mich deshalb beschissen

Ich erkenn mich nicht

In den Schaufensterscheiben

Entdecke nichts, was mir gefällt

Ich brauch die schönsten Kleider

Und die stärksten Männer

Und eine Hand, die meine Hand für immer festhält

Wovon sollen wir träumen?

So wie wir sind, so wie wir sind, so wie wir sind

Woran können wir glauben?

Wo führt das hin?

Was kommt und bleibt?

So wie wir sind.

Ich fühl mich leer

Und die Nacht liegt schwer

So schwer auf meinen Schultern

All die Hoffnung die war

Ist schon lang nicht mehr da

Schon wieder ne Nacht einfach vertan

Ich hab gesucht und gesucht

In den hintersten Ecken

Nach Augen, die mich interessieren

Noch nie hat es geklappt

Doch ich mags nicht kapieren

Wovon sollen wir träumen?

So wie wir sind, so wie wir sind, so wie wir sind

Woran können wir glauben?

Wo führt das hin?

Was kommt und bleibt?

So wie wir sind

Wir lassen uns treiben durch die Clubs der Stadt

Durch fremde Hände und wir werden nicht satt

Wir wachen dann auf bei immer anderen Geliebten

Von denen wir dachten, dass wir sie nie verlassen

Wir können nicht mehr atmen,

Und vergessen zu essen

Wir trinken zu viel

Es bleibt ein Spiel ohne Ziel

Wann hört das auf?

Wann kommen wir hier raus?

Wovon sollen wir träumen?

Wo sind wir zu Haus?

Wo sind wir zu Haus

ik zit er middenin

En geef me alles

Maar kijk eens achter de schermen

Dan begint het altijd zo

Ik slaap altijd te laat

geen oorlog voeren

En daarom voel ik me rot

Ik herken mezelf niet

In de etalages

Zie niets wat ik leuk vind

Ik heb de mooiste kleren nodig

En de sterkste mannen

En een hand om mijn hand voor altijd vast te houden

Waar moeten we van dromen?

Zoals we zijn, zoals we zijn, zoals we zijn

Waar kunnen we in geloven?

Waar gaat dit heen?

Wat komt en blijft?

Net zoals we zijn.

ik voel me leeg

En de nacht is zwaar

Zo zwaar op mijn schouders

Alle hoop die dat was

Ben er lang niet geweest

Weer een nacht verspild

Ik heb gezocht en gezocht

In de verste uithoeken

Voor ogen die mij interesseren

Het heeft nooit gewerkt

Maar ik snap het niet

Waar moeten we van dromen?

Zoals we zijn, zoals we zijn, zoals we zijn

Waar kunnen we in geloven?

Waar gaat dit heen?

Wat komt en blijft?

Net zoals we zijn

We laten ons drijven door de clubs van de stad

Door vreemde handen en we zullen er geen genoeg van krijgen

We worden dan wakker met steeds verschillende minnaars

Wie we dachten dat we nooit zouden verlaten

we kunnen niet meer ademen

En vergeet te eten

We drinken te veel

Het blijft een wedstrijd zonder doel

Wanneer stopt dit?

Wanneer komen we hier uit?

Waar moeten we van dromen?

Waar zijn we thuis?

Waar zijn we thuis