What's Past is Prologue - Free Throw

That day I watched as they threw down some seed

In the dirt

Around the porch where I always sit and write about what hurts

It seems like some kind of sign, but I shrugged it off

With nothing learned

I always look at things at such a surface level

Although I’m buried in a deeper hole

Always wonder why they’re staring at the shovel

Not digging to save a life they all seem to love

Then two weeks later

The blades of grass were starting to appear

And when I noticed

I felt that inner voice whisper in my ear

«You need to change»

«You always look at things at such a surface level

Although you’re buried in a deeper hole

Always wonder why they’re staring at the shovel

When you’re the one that didn’t leave a note

You don’t need to stay the same

Have to work for your own change

Get to digging, let’s get living, we can fix this fucking thing»

I always look at things at such a surface level

And at some point I had completely spun out of control

I went from tied down to my bed

To tied up in my head

I was searching for redemption

But dug a deeper hole instead

I left a shovel for someone else

Never thinking to dig up myself

It’s a shame I hadn’t figured out

It’s rooted in the fact I never chose to sprout

With a new take in bloom, it seems there’s more room

For me to finally view

The world in all its beauty I’d mistakenly assumed

Was dead and gone

Now those days are dead and gone

Away

Today I finally learned to say, «I love myself»

Finally got out of my goddamn rut

And learned that when I truly need some help

Not to keep my fucking mouth so shut

Not everything should stay the same

It’s okay to have some change

If we don’t then we will never learn from any-fucking-thing

I learned to say «I love myself» today

I finally learned to love myself

For the first time in 4 months I can say

I didn’t think about my choices

Threw the almost empty pack away

I could feel my lungs rejoice

I’m finally breathing again

Die dag keek ik toe hoe ze wat zaad naar beneden gooiden

In het vuil

Rond de veranda waar ik altijd zit en schrijf over wat pijn doet

Het lijkt een soort teken, maar ik haalde het van me af

Met niets geleerd

Ik bekijk dingen altijd op zo'n oppervlakkig niveau

Hoewel ik begraven ben in een dieper gat

Vraag je altijd af waarom ze naar de schop staren

Ze graven niet om een ​​leven te redden waar ze allemaal van houden

Dan twee weken later

De grassprieten begonnen te verschijnen

En toen ik het merkte

Ik voelde die innerlijke stem in mijn oor fluisteren

"Je moet veranderen"

"Je bekijkt dingen altijd op zo'n oppervlakkig niveau"

Ook al ben je begraven in een dieper gat

Vraag je altijd af waarom ze naar de schop staren

Wanneer jij degene bent die geen briefje heeft achtergelaten

Je hoeft niet hetzelfde te blijven

Moet werken voor je eigen wisselgeld

Ga graven, laten we leven, we kunnen dit verdomde ding repareren»

Ik bekijk dingen altijd op zo'n oppervlakkig niveau

En op een gegeven moment was ik volledig uit de hand gelopen

Ik ging van vastgebonden naar mijn bed

Om vast te zitten in mijn hoofd

Ik was op zoek naar verzilvering

Maar in plaats daarvan een dieper gat gegraven

Ik heb een schop achtergelaten voor iemand anders

Nooit aan gedacht om mezelf op te graven

Het is jammer dat ik er niet achter was

Het is geworteld in het feit dat ik er nooit voor heb gekozen om te ontkiemen

Met een nieuwe kijk op de bloei lijkt er meer ruimte te zijn

Voor mij om eindelijk te bekijken

De wereld in al zijn schoonheid had ik ten onrechte aangenomen

Was dood en weg

Nu zijn die dagen dood en voorbij

Weg

Vandaag heb ik eindelijk geleerd om te zeggen: "Ik hou van mezelf"

Eindelijk uit mijn verdomde sleur geraakt

En leerde dat wanneer ik echt hulp nodig heb

Om mijn verdomde mond niet zo dicht te houden

Niet alles hoeft hetzelfde te blijven

Het is oké om wat kleingeld te hebben

Als we dat niet doen, zullen we nooit van iets leren

Ik heb vandaag geleerd om 'ik hou van mezelf' te zeggen

Ik heb eindelijk geleerd om van mezelf te houden

Voor het eerst in 4 maanden kan ik zeggen:

Ik heb niet nagedacht over mijn keuzes

Heb het bijna lege pak weggegooid

Ik voelde mijn longen zich verheugen

Ik adem eindelijk weer