Cal Ripken Jr Johnson - Free Throw

Is there something wrong with hanging out in a fragile state of mind?

I do it all the time I think as I sip on my cheap wine

I can see everyone around me seems so pleased

In my head, I’m on my knees pleading with myself to leave

So I fake it

To the point, I start to hate it

And I just can’t shake this feeling

And I hate to feel exposed

And I feel like I’m the only one

In a crowd without their clothes

Here we go, everyone is approaching me

Asking about those close to me

And if life’s going how it’s supposed to be, but it’s not

And I know that I should smile and shake their hand

And every feeling in my gut says

I should’ve took my chance and ran

Cause I can’t take it

I begin to wonder if I’ll make it

And there’s gotta be a way to bring my mind back from the cold

To avoid the stares of everyone and give me back my clothes

And you know, the Phoenix may rise up and fly again

But one would think it’d lose a bit of soul everytime

The ashes may always reform

But do the flames happen to burn away the scars in my mind?

I don’t think they do…

Is er iets mis met rondhangen in een fragiele gemoedstoestand?

Ik doe het de hele tijd denk ik terwijl ik aan mijn goedkope wijn nip

Ik zie dat iedereen om me heen zo blij lijkt

In mijn hoofd zit ik op mijn knieën en smeek ik mezelf om te vertrekken

Dus ik doe alsof

Ter zake, ik begin het te haten

En ik kan dit gevoel gewoon niet van me afzetten

En ik haat het om me blootgesteld te voelen

En ik heb het gevoel dat ik de enige ben

In een menigte zonder hun kleren

Hier gaan we, iedereen komt naar me toe

Vragen naar mensen die dicht bij mij staan

En als het leven gaat zoals het zou moeten zijn, maar dat is het niet

En ik weet dat ik moet glimlachen en hun de hand moet schudden

En elk gevoel in mijn onderbuik zegt:

Ik had mijn kans moeten grijpen en wegrennen

Omdat ik er niet tegen kan

Ik begin me af te vragen of ik het ga halen

En er moet een manier zijn om mijn gedachten terug te halen uit de kou

Om de blikken van iedereen te vermijden en me mijn kleren terug te geven

En weet je, de Feniks kan opstaan ​​en weer vliegen

Maar je zou denken dat het elke keer een beetje ziel zou verliezen

De as kan altijd hervormen

Maar branden de vlammen toevallig de littekens in mijn geest weg?

Ik denk niet dat ze dat doen...