The Golden Boy - Freddie Mercury, Montserrat Caballé

He entertained so naturally, no gesture out of place

His road in life was clearly drawn, he didn’t hesitate

He played, they saw, he conquered as the master of As the master of his fate

The girl had an iron soul no-one could recognize

Material ambition that her gentleness disguised

She gave herself to him certain of his fame

Wanted him for luxury for limelight and his name

And then he sang to her

I love you for your silence

I love you for your peace

The still and calm releases

That sweep into my soul

That slowly take control

I love you for your passion

I love you for your fire

The violent desire

That burns me in it’s flame

A love I dare not name

His rise was irresistible — yeah, he grew into the part

His explanation simply that he suffered for his art

No base considerations of some glittering reward

The prize was knowing that (his work) his work was noticed and adored

I love you (yes I love you) for your silence (for your silence)

I love you for your peace

The still and calm releases

That sweep into my soul

And slowly slowly takes control

He told the truth

Yes, he told the truth (and he told the truth)

Accepting every honour with (with) a masterly display (display)

Of well rehearsed reluctance to be singled out this way

He started to believe that he was all they said and more (and more)

She forgot — she forgot the reasons (reasons) she had wanted him before — yeah

I love you for your passion (for your passion)

I love you for your fire

The violent desire

Burns me in it’s flame (burns me)

A love I dare I dare not name

The still and calm releases (releases)

That sweep into my soul (sweep into my soul)

That slowly (slowly) slowly (slowly) slowly (slowly)

slowly (slowly) slowly (slowly) slowly (slowly) slowly take control

And when at last they fell apart she wished that she could be The hardened heart of yesterday, as cynical as he By changing for the better she had changed things for the worse

The words that made them happy once now echoed … echoed as a curse

Hij vermaakte zich zo natuurlijk, geen gebaar misplaatst

Zijn weg in het leven was duidelijk getekend, hij aarzelde niet

Hij speelde, ze zagen, hij overwon als de meester van Als de meester van zijn lot

Het meisje had een ijzeren ziel die niemand kon herkennen

Materiële ambitie die haar zachtheid verhulde

Ze gaf zichzelf aan hem zeker van zijn roem

Wilde hem voor luxe voor de schijnwerpers en zijn naam

En toen zong hij voor haar

Ik hou van je vanwege je stilte

Ik hou van je vanwege je vrede

De stille en kalme releases

Dat veegt mijn ziel binnen

Die langzaam de controle overnemen

Ik hou van je vanwege je passie

Ik hou van je vanwege je vuur

Het gewelddadige verlangen

Dat brandt me in zijn vlam

Een liefde die ik niet durf te noemen

Zijn opkomst was onweerstaanbaar — ja, hij groeide in de rol

Zijn uitleg dat hij gewoon leed vanwege zijn kunst

Geen basisoverwegingen voor een schitterende beloning

De prijs was te weten dat (zijn werk) zijn werk werd opgemerkt en aanbeden

Ik hou van je (ja ik hou van je) voor je stilte (voor je stilte)

Ik hou van je vanwege je vrede

De stille en kalme releases

Dat veegt mijn ziel binnen

En neemt langzaam langzaam de controle over

Hij vertelde de waarheid

Ja, hij vertelde de waarheid (en hij vertelde de waarheid)

Elke eer aanvaarden met (met) een meesterlijke vertoning (display)

Van goed ingestudeerde onwil om op deze manier te worden uitgekozen

Hij begon te geloven dat hij alles was wat ze zeiden en meer (en meer)

Ze vergat — ze vergat de redenen (redenen) dat ze hem eerder had gewild — yeah

Ik hou van je vanwege je passie (voor je passie)

Ik hou van je vanwege je vuur

Het gewelddadige verlangen

Verbrandt me in zijn vlam (verbrandt me)

Een liefde die ik durf, die ik niet durf te noemen

De stille en kalme releases (releases)

Die in mijn ziel vegen (in mijn ziel vegen)

Dat langzaam (langzaam) langzaam (langzaam) langzaam (langzaam)

langzaam (langzaam) langzaam (langzaam) langzaam (langzaam) langzaam de controle overnemen

En toen ze eindelijk uit elkaar vielen, wenste ze dat ze het verharde hart van gisteren kon zijn, net zo cynisch als hij Door ten goede te veranderen had ze de dingen ten kwade veranderd

De woorden die hen ooit gelukkig maakten, echoden nu … weerklonken als een vloek