Рефлексия - Fread

Меня не надо щадить,

Но мой бедный разум контужен

Нервы продолжат щемить

Я жру свой мозг на ужин

Меня не надо щадить

Кричите, суки, мне вслед

Я в рот запихну себе кляп,

А слезы укрою в плед

Недавно я понял что люди от звёзд хотят слишком многого,

А те продолжают сиять даже дохлые и это стоит дорого

И дорого стоит дерьма мне на уши навесить, очень здорово

Думаю не из-за учёбы не выбираюсь из логова

В моей голове бардак

Не убирал 17 лет,

Но я не конченный мудак

Ты не на том слышишь акцент

Кричу снова помоги,

Но мне не кинут битый цент,

А вы лишь слышите долги,

Но мне поможет лишь прицел, сука

До конца не так далеко, мне ненавистна моя душа

Рвать шрамы так легко, ведь они помогают мне дышать

Мой мир внутри порвался так быстро, у него нет рубежа

Я не хочу просыпаться, но я хочу засыпать

Страх, смерть

Суки, смех

Кровь, снег, грязь

Меня не надо щадить,

Но мой бедный разум контужен

Нервы продолжат щемить

Я жру свой мозг на ужин

Меня не надо щадить

Кричите, суки, мне вслед

Я в рот запихну себе кляп,

А слезы укрою в плед

Ik hoef niet gespaard te worden

Maar mijn arme geest is geschokt

Zenuwen zullen pijn blijven doen

Ik eet mijn hersenen voor het avondeten

Ik hoef niet gespaard te worden

Schreeuw, teven, volg mij

Ik stop een prop in mijn mond,

En ik zal de tranen verbergen in een deken

Onlangs realiseerde ik me dat mensen te veel van de sterren willen,

En ze blijven schijnen, zelfs als ze dood zijn, en het is duur

En het kost veel om stront aan mijn oren te hangen, erg gaaf

Ik denk dat het niet door mijn studie is dat ik niet uit het hol kom

Er is een puinhoop in mijn hoofd

Al 17 jaar niet schoongemaakt

Maar ik ben geen complete klootzak

Je hoort het accent niet

Ik schreeuw weer hulp

Maar ze zullen me geen gebroken cent geven,

En je hoort alleen schulden,

Maar alleen richten zal me helpen, teef

Het is niet zo ver naar het einde, ik haat mijn ziel

Het is zo gemakkelijk om littekens te scheuren, omdat ze me helpen ademen

Mijn wereld van binnen werd zo snel verscheurd, het heeft geen grens

Ik wil niet wakker worden, maar ik wil in slaap vallen

Angst, dood

Teven, lach

Bloed, sneeuw, modder

Ik hoef niet gespaard te worden

Maar mijn arme geest is geschokt

Zenuwen zullen pijn blijven doen

Ik eet mijn hersenen voor het avondeten

Ik hoef niet gespaard te worden

Schreeuw, teven, volg mij

Ik stop een prop in mijn mond,

En ik zal de tranen verbergen in een deken