Summer of the Gun - Foxes In Fiction

Now that you know

Do you feel safe hidden in plain sight?

Extend the hand I thought I would follow

Cum-soaked cracked concrete, the summer of the gun

His voice had a short moment of echo

With a promise that burrowed inside me

And like an echo, it took a while to fade

As he tried to guess my age

Fragile worlds worldbuilding, I’ll meet you there

It’s softer seasons fade, you’ll feel it in the air

And all of that feedback you have in your ear

Blurs out all memory of each blurred out year

Me and you won’t speak again

Still tell yourself I’ll always be your friend

Northbound, east side

And did it feel safe keeping a veiled life?

A living conflagration is throwing my shadow

Now burned into pavement, the summer was not done

Asks me softly, «What brought you to these ends?»

«It gives me back a part of me I’ve lost»

Then hands me all that I asked for

Eyes cast low and says I’m worth more

(I felt the sun come through the drugstore window

In softer seasons, your bruises all clear

And even if I change, I don’t think you’d know

A softer season that lasts for a year)

Me and you won’t speak again

Still tell yourself I’ll always be your friend

The leaves will fall slow, unobserved

And I’ll be strong, I’m strong here in this world

Nu je het weet

Voel je je veilig verborgen in het volle zicht?

Steek de hand uit waarvan ik dacht dat ik hem zou volgen

Met sperma doordrenkt gebarsten beton, de zomer van het geweer

Zijn stem had een kort moment van echo

Met een belofte die zich in mij nestelde

En net als een echo duurde het even om te vervagen

Terwijl hij probeerde mijn leeftijd te raden

Fragile worlds worldbuilding, ik zie je daar

De zachtere seizoenen vervagen, je voelt het in de lucht

En al die feedback die je in je oor hebt

Vervaagt alle herinneringen aan elk vervaagd jaar

Ik en jij zullen niet meer praten

Zeg nog steeds tegen jezelf dat ik altijd je vriend zal zijn

Noordwaarts, oostkant

En voelde het veilig om een ​​gesluierd leven te leiden?

Een levende vuurzee werpt mijn schaduw

Nu verbrand in bestrating, de zomer was not done

Vraagt ​​me zacht: «Wat heeft je tot deze doelen gebracht?»

«Het geeft me een deel van mezelf terug dat ik ben kwijtgeraakt»

Overhandigt me dan alles waar ik om vroeg

Ogen neergeslagen en zegt dat ik meer waard ben

(Ik voelde de zon door het raam van de drogisterij schijnen)

In zachtere seizoenen zijn je blauwe plekken helemaal weg

En zelfs als ik verander, denk ik niet dat je het weet

Een zachter seizoen dat een jaar duurt)

Ik en jij zullen niet meer praten

Zeg nog steeds tegen jezelf dat ik altijd je vriend zal zijn

De bladeren vallen langzaam, onopgemerkt

En ik zal sterk zijn, ik ben sterk hier in deze wereld