The Greatest Story Ever Told - Five Iron Frenzy

«How's your life?

How are things?»

«Great they’re going okay!»

Something stale and superficial,

not to ruin your day.

Something swell,

something gay,

with the toothiest

smile,

something sappy,

something happy,

something smells like bile.

I don’t want to burst your bubble,

not to rain on your parade,

underneath my skin I’m tired,

limping down this path I’ve made.

The clap of thunder in my veins,

breaks on barren manifold,

still and small and so mundane,

the greatest story ever told.

Are you crawling through the dismal?

Gray of nothing,

frostbite kills.

Does this world make light of weaving,

shrouds to bury,

graves to fill?

I am just a kindred spirit,

a runner who is running still.

Welcome to the longest mile,

the most costly thing you’ll ever hold,

wonderful is the journey,

the greatest story ever told.

All my dreams are slowly dying.

I can count my years in scars.

The only one that’s never left me,

has carried me so very far.

I’ve heard it said that he wastes nothing,

so beautiful to behold,

the Author of my hope is writing,

the greatest story ever told.

"Hoe is je leven?

Hoe is het?"

"Geweldig dat het goed gaat!"

Iets ouds en oppervlakkigs,

om je dag niet te verpesten.

Iets zwelt,

iets homo,

met de meest kieskeurige

glimlach,

iets zoets,

iets gelukkigs,

iets ruikt naar gal.

Ik wil je bubbel niet laten barsten,

niet te regenen op je parade,

onder mijn huid ben ik moe,

hinkend op dit pad dat ik heb gemaakt.

De donderslag in mijn aderen,

breekt op onvruchtbaar spruitstuk,

stil en klein en zo alledaags,

het grootste verhaal ooit verteld.

Kruip je door het sombere?

Grijs van niets,

bevriezing is dodelijk.

Maakt deze wereld licht van weven,

lijkwaden om te begraven,

graven te vullen?

Ik ben slechts een geestverwant,

een hardloper die stil rent.

Welkom bij de langste mijl,

het duurste wat je ooit zult hebben,

geweldig is de reis,

het grootste verhaal ooit verteld.

Al mijn dromen sterven langzaam uit.

Ik kan mijn jaren in littekens tellen.

De enige die me nooit heeft verlaten,

heeft me zo ver gebracht.

Ik heb horen zeggen dat hij niets verspilt,

zo mooi om te zien,

de auteur van mijn hoop schrijft,

het grootste verhaal ooit verteld.