Fahrenheit - Five Iron Frenzy

Flash Gordon soundtrack,

I was in second grade.

My first real record, yeah,

worn down it played and played.

Young and blind,

my double mind.

When the world was black and white,

watch me turn my back tonight,

on Freddie Mercury,

Mr. Fahrenheit.

I was in eighth grade,

I said he was a queer,

I thought he had it coming,

he died of Aids that year.

My liberty,

like Christ’s death meant nothing to me.

When my veins choked thick with spite,

blind man’s bluff burns in hindsight,

for Freddie Mercury,

Mr. Fahrenheit.

Predisposed to bigotry,

the regular run-of-the-mill American story.

The stench of greasepaint on our faces,

pass the mask to our next of kin,

instead of wiser idioms,

like «love the sinner, hate the sin».

Flash Gordon-soundtrack,

Ik zat in de tweede klas.

Mijn eerste echte record, ja,

versleten het speelde en speelde.

Jong en blind,

mijn dubbele gedachten.

Toen de wereld zwart-wit was,

kijk hoe ik me vanavond de rug toekeer,

op Freddie Mercury,

Meneer Fahrenheit.

Ik zat in de achtste klas,

Ik zei dat hij een queer was,

Ik dacht dat hij eraan zat te komen,

hij stierf dat jaar aan aids.

Mijn vrijheid,

alsof de dood van Christus niets voor mij betekende.

Toen mijn aderen dik stikten van wrok,

de bluf van de blinde brandt achteraf,

voor Freddie Mercury,

Meneer Fahrenheit.

Voorbestemd voor onverdraagzaamheid,

het gewone alledaagse Amerikaanse verhaal.

De stank van vetverf op onze gezichten,

geef het masker door aan onze nabestaanden,

in plaats van wijzere idiomen,

zoals "heb de zondaar lief, haat de zonde".