Fistful Of Sand - Five Iron Frenzy

Up from the sands of the mighty Sahara comes,

Our hero bold, who so it’s told,

is a lot like you and me.

His passion burns, the world it turns,

He fills his hand to fill the void,

And fuels the constant feeling,

Of nothingness inside his soul.

Feels like nothing ever did.

Kills like nothing ever could.

Dark and jaded world I hated,

Everything I left behind.

I don’t need you, and I don’t want you,

World that left me blind.

Beneath the sands of the mighty Sahara lies,

Buried treasure sunken deep,

in darkened tombs where dead men sleep.

Gold fills hands, or is it sand,

The same that covers everything?

Where cities stood, soon deserts found,

Now sink beneath the swelling ground.

Feels like nothing ever did.

Kills like nothing ever could.

Dark and jaded world I hated,

Everything I left behind.

I don’t need you, and I don’t want you,

World that left me blind.

This world is for the taking,

This world is suffocating.

Plastic bags of novacain,

Some PCP to kill the pain.

Build a tomb to store your rust,

Moth-eaten piles of blowing dust.

Under the sands of the mighty Sahara,

Goes our hero bold, in seach of gold,

a casket for a dying world.

Our hero stands, wealth in hand,

The prize for his endeavors.

The masses cheer, to hide their fears

That no man lives forever.

Feels like nothing ever did.

Kills like nothing ever could.

Dark and jaded world I hated,

Everything I left behind.

I don’t need you, and I don’t want you,

World that left me blind

Uit het zand van de machtige Sahara komt,

Onze held vet, wie zo wordt verteld,

lijkt veel op jij en ik.

Zijn passie brandt, de wereld verandert,

Hij vult zijn hand om de leegte te vullen,

En voedt het constante gevoel,

Van niets in zijn ziel.

Het voelt alsof er nooit iets is gebeurd.

Doodt zoals niets ooit zou kunnen.

Donkere en afgematte wereld die ik haatte,

Alles wat ik achterliet.

Ik heb je niet nodig, en ik wil je niet,

Wereld die me blind maakte.

Onder het zand van de machtige Sahara ligt,

Begraven schat diep gezonken,

in verduisterde graven waar dode mannen slapen.

Goud vult handen, of is het zand,

Dezelfde die alles dekt?

Waar steden stonden, snel woestijnen gevonden,

Zink nu onder de zwellende grond.

Het voelt alsof er nooit iets is gebeurd.

Doodt zoals niets ooit zou kunnen.

Donkere en afgematte wereld die ik haatte,

Alles wat ik achterliet.

Ik heb je niet nodig, en ik wil je niet,

Wereld die me blind maakte.

Deze wereld ligt voor het oprapen,

Deze wereld is verstikkend.

Plastic zakken novacaïne,

Een beetje PCP om de pijn te doden.

Bouw een graf om je roest op te slaan,

Door motten aangevreten stapels opwaaiend stof.

Onder het zand van de machtige Sahara,

Gaat onze held brutaal, op zoek naar goud,

een kist voor een stervende wereld.

Onze held staat, rijkdom in de hand,

De prijs voor zijn inspanningen.

De massa juicht, om hun angsten te verbergen

Dat niemand eeuwig leeft.

Het voelt alsof er nooit iets is gebeurd.

Doodt zoals niets ooit zou kunnen.

Donkere en afgematte wereld die ik haatte,

Alles wat ik achterliet.

Ik heb je niet nodig, en ik wil je niet,

Wereld die me blind maakte