Отпустить - Фидель

Я задыхаюсь в тесноте,

Ведь мне казалось, я из тех,

Что держат сердце на замке

И в абсолютной пустоте.

Значения не придавать

Тому, кто разделил со мной кровать,

Чтоб не влюбляться и не влюблять,

Чтоб никогда больше не страдать.

Бежала от любви, как от болезни —

Не подпуская близко никого.

И не заметив, что лечу над бездной —

Я сорвалась на самое дно.

Разбилась в дребезги в одну секунду

Поняв, что он значит для меня.

Когда вдруг он отпустил он мою руку

И обнял на прощанье, уходя.

Объясни, почему без тебя не могу;

И как можно, любя, отпустить тебя?

Свет становится тьмой, мой разрушен покой.

Как могу я, любя, отпустить тебя?

И замер мир, что вокруг меня,

Душа застыла, оцепенев.

И беспросветная эта мгла

Скрыла от глаз моих Солнца свет.

И я смотрю тебе молча вслед,

Я просто пытаюсь понять:

Как удалось тебе;

как ты успел

Так незаметно сердце отнять?

И, глядя на своё отражение,

Ищу ответ в своих же глазах:

Как ты могла потерпеть поражение,

И как теперь всё вернуть назад?

Теперь я знаю, ты мне был не другом;

Но слишком поздно это поняла.

Когда ты отпустил вдруг мою руку

И обнял на прощание, уходя.

Объясни почему, без тебя не могу;

И как можно, любя, отпустить тебя?

Свет становится тьмой, мой разрушен покой.

Как могу я, любя, отпустить тебя?

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Отпустить тебя.

Объясни, почему без тебя не могу;

И как можно, любя, отпустить тебя?

Свет становится тьмой, мой разрушен покой.

Как могу я, любя, отпустить тебя!

Объясни, почему без тебя не могу;

И как можно, любя, отпустить тебя?

Свет становится тьмой, мой разрушен покой.

Как могу я, любя, отпустить тебя?

Ik stik in benauwdheid

Omdat ik dacht dat ik er zo een was

Wat houdt het hart op slot?

En in absolute leegte.

Geef geen waarde

Degene die het bed met mij deelde

Niet verliefd worden en niet verliefd worden

Om nooit meer te lijden.

Gevlucht voor liefde, als voor een ziekte -

Laat niemand dichtbij komen.

En niet in de gaten dat ik over de afgrond vlieg -

Ik raakte de bodem.

In één seconde aan flarden geschoten

Beseffend wat hij voor mij betekent.

Toen hij plotseling mijn hand losliet

En omhelsde afscheid, vertrekken.

Leg uit waarom ik niet zonder jou kan leven;

En hoe kan je liefdevol loslaten?

Licht wordt duisternis, mijn vrede wordt vernietigd.

Hoe kan ik, liefdevol, je laten gaan?

En de wereld om me heen bevroor

De ziel bevroor, verdoofd.

En deze hopeloze waas

Ze verborg het licht voor mijn ogen.

En ik zorg in stilte voor je

Ik probeer het gewoon te begrijpen:

Hoe heb je het voor elkaar gekregen;

hoe heb je het voor elkaar gekregen

Dus onmerkbaar het hart wegnemen?

En kijkend naar mijn spiegelbeeld

Op zoek naar het antwoord in mijn eigen ogen

Hoe kon je falen?

En hoe krijg je nu alles terug?

Nu weet ik dat je niet mijn vriend was;

Maar ik besefte het te laat.

Wanneer je plotseling mijn hand loslaat

En omhelsde afscheid, vertrekken.

Leg uit waarom, zonder jou kan ik niet;

En hoe kan je liefdevol loslaten?

Licht wordt duisternis, mijn vrede wordt vernietigd.

Hoe kan ik, liefdevol, je laten gaan?

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Laat jou gaan

Leg uit waarom ik niet zonder jou kan leven;

En hoe kan je liefdevol loslaten?

Licht wordt duisternis, mijn vrede wordt vernietigd.

Hoe kan ik, liefdevol, je laten gaan!

Leg uit waarom ik niet zonder jou kan leven;

En hoe kan je liefdevol loslaten?

Licht wordt duisternis, mijn vrede wordt vernietigd.

Hoe kan ik, liefdevol, je laten gaan?