Unutmuş Çoktan - Ferhat Göçer

Tek yönüm sendin izini kaybettim

Bir iz bir yön olmadan düştüm yollara

Bir sağa çarptım, bir sola çarptım

Savruldukça savruldum hep çıkmazlara

Çınladıkça adın kulağımı kapattım

Bir son veremedim içimdeki tiz çığlıklara

Hep sendeydi aklım, bedeni aldattım

Savruldukça savruldum koldan kollara

Bakmadı gitti dönmedi bile arkasına

Eğdim boynumu çaresizce galip gelen gururuma of

Duydum ellere yarmış, yerini yeller almış çoktan

Bense kendimi salmış, yüreğini yaralar sarmış yoktan

Bir kızı bir oğlu varmış, kendi hayatına dalmış

En acısı da beni hatırlamamış unutmuş çoktan

Je was mijn enige richting, ik ben je uit het oog verloren

Ik viel op de wegen zonder een spoor, een richting

Ik sloeg een rechts, ik sloeg een links

Terwijl ik afdwaalde, werd ik altijd in doodlopende wegen gegooid

Ik bedekte mijn oor terwijl je naam klonk

Ik kon geen einde maken aan het hoge geschreeuw in mij

Mijn gedachten waren altijd bij jou, ik bedroog het lichaam

Terwijl ik zwaaide, zwaaide ik van arm naar arm

Hij keek niet, hij keerde niet eens terug

Ik boog mijn nek voor mijn overwonnen trots

Ik hoorde dat het in handen was verdeeld, de wind heeft zijn plaats al ingenomen

Aan de andere kant liet ik mezelf gaan, wonden wikkelden zijn hart uit het niets

Hij had een dochter en een zoon, ondergedompeld in zijn eigen leven

Het treurigste is dat hij me niet meer heeft herinnerd, hij is het al vergeten