¿Por qué a mí me cuesta tanto? - Fangoria

Siempre dudo si al final

Mi vida es sólo una espiral

Que se empieza a terminar cuando acaba de empezar

Y me cuesta confesar que he renunciado a renunciar

Y si cabe una vez más

Aún me debo preguntar

Por qué a mí me cuesta tanto

Decirle que no al placer

Pensar como todo el mundo

Y saber cuándo volver

Por qué me resulta extraño decirle a la noche adiós

Si sé que me hace daño olvidarme del reloj

Sueño que estoy perdido, acabado y confundido

Soy lo peor

Y siento que al final me he convertido en lo que yo no he querido

Y aunque es duro de aceptar

Ya no me pienso resignar

Sé que tengo que luchar

Y no volverme a preguntar

Por qué a mí me cuesta tanto

Decirle que no al placer

Pensar como todo el mundo

Y saber cuándo volver

Por qué me resulta extraño decirle a la noche adiós

Si sé que me hace daño olvidarme del reloj

Ik twijfel altijd of het uiteindelijk

mijn leven is slechts een spiraal

Dat het begint te eindigen wanneer het net is begonnen

En het is moeilijk voor mij om te bekennen dat ik het opgeven heb opgegeven

En als het nog een keer past

ik moet het me nog afvragen

Waarom is het zo moeilijk voor mij?

Zeg nee tegen plezier

denk zoals iedereen

En weet wanneer je terug moet komen

Waarom vind ik het raar om afscheid te nemen van de nacht

Als ik weet dat het me pijn doet om de klok te vergeten

Ik droom dat ik verdwaald, klaar en verward ben

ik ben de slechtste

En ik voel dat ik uiteindelijk ben geworden wat ik niet wilde

En hoewel het moeilijk te accepteren is

Ik ben niet langer van plan ontslag te nemen

Ik weet dat ik moet vechten

En vraag het me niet nog een keer

Waarom is het zo moeilijk voor mij?

Zeg nee tegen plezier

denk zoals iedereen

En weet wanneer je terug moet komen

Waarom vind ik het raar om afscheid te nemen van de nacht

Als ik weet dat het me pijn doet om de klok te vergeten