Everlasting - Faminehill

Getting out of the dark is never easy for me, I feel comfort in misery

As I watch the days turn into nights, I’m waiting for my own demise

What about responsibility instead of all the tragedy?

Getting sick of all the

lies

Better go on my own and leave all behind

Depression is my biggest captor, paralyzed by the never ending pressure

Self-esteem is an unknown word for me so just leave me be

I’m drowning inside, I’m not over anything

I still can hear your voice but I’m doing things that I hate

A part of me has gone with you that night

I just can’t see things clear, I’m feeling like I’ve become so blind

Oh please just answer, I’m dying to hear your voice

This path I’m on left me with no choice

Farewell to the life that I used to live

Turning my back on everything

Can’t find any guidance, I’m so hopeless

Getting out of the dark is never easy for me, I feel comfort in misery

As I watch the days turn into nights, I’m waiting for my own demise

I’m living like a ghost, I’m the train off the tracks

I feel like I am lost, I’m your cold and empty bed

Uit het donker komen is nooit gemakkelijk voor mij, ik voel me troost in ellende

Terwijl ik zie hoe de dagen veranderen in nachten, wacht ik op mijn eigen ondergang

Hoe zit het met verantwoordelijkheid in plaats van alle tragedie?

Ziek worden van alle

leugens

Beter alleen gaan en alles achterlaten

Depressie is mijn grootste belager, verlamd door de nooit aflatende druk

Zelfrespect is een onbekend woord voor mij, dus laat me met rust

Ik verdrink vanbinnen, ik ben nergens overheen

Ik kan je stem nog steeds horen, maar ik doe dingen die ik haat

Een deel van mij is die nacht met je meegegaan

Ik kan de dingen gewoon niet duidelijk zien, het voelt alsof ik zo blind ben geworden

Oh, geef alsjeblieft antwoord, ik ben doodsbang om je stem te horen

Op dit pad waar ik me bevind, heb ik geen keus

Afscheid van het leven dat ik vroeger leefde

Alles de rug toekeren

Ik kan geen begeleiding vinden, ik ben zo hopeloos

Uit het donker komen is nooit gemakkelijk voor mij, ik voel me troost in ellende

Terwijl ik zie hoe de dagen veranderen in nachten, wacht ik op mijn eigen ondergang

Ik leef als een geest, ik ben de trein van het spoor

Ik voel me alsof ik verdwaald ben, ik ben je koude en lege bed