Les Silences - Fallujah

«On nait seul, on vit seul, on meurt seul.

Et même quand on baise on est seul.

Seul avec sa chair, seul avec sa vie qui est comme un tunnel qu’il est

impossible de partager.

Et plus on est vieux, plus on est seul face à quelques

souvenirs d’une vie qui se détruit au

fur et à mesure.

Une vie, c’est comme un tunnel.

Et à chacun son petit tunnel.

Mais au bout du tunnel, il n’y a même pas de lumière.

Il n’y a plus rien.

Même la mémoire se décompose avant la fin.

Les vieux le savent bien.

Une petite vie, des petites économies, une petite

retraite, et puis une petite tombe.

Et tout ça, ça ne sert à rien.

Strictement à rien.

Même les enfants ça sert à rien.

Dès que leurs parents

n’ont plus rien à leurs donner, ils les foutent dans des hospices pour qu’ils

crèvent seuls et en silence.

Même les enfants n’en

ont rien à battre.

L’amour filial, ça n’existe pas.

C’est un mythe.

Ta mère, tu l’aimes juste quand elle te donne du lait.

Et ton père,

quand il te prête du fric.

Mais quand les seins de ta mère se sont desséchés

et qu’il n’y a plus de lait à en tirer, ou quand les

poches de ton père se sont vidées de leur fric, alors il n’y a plus qu'à les

mettre dans un placard lointain, en espérant qu’ils meurent d’une maladie

rapide et pas trop coûteuse.

C’est comme ça, c’est la loi de la vie.

Ce n’est que lorsqu’il y a un héritage à toucher

que les enfants font semblants d'être gentils.

Mais quand tout l’héritage c’est

un frigo ou une télé, ce n’est plus la peine de faire semblant.

Ou alors

vraiment le minimum, juste de quoi se donner bonne conscience.

Un coup de fil

par mois et quelques larmes au moment de

leurs enterrements et on est quitte avec son devoir.

L’amour, l’amitié,

tout ça c’est du pipeau.

Ce sont des illusions, des illusions de jeunesse

qu’on entretient pour cacher que tous les rapports humains ne sont que du petit

commerce.

Parler d’amitié et d’amour ça nous

arrange, mais par calcul.

La réalité, elle est beaucoup plus vénale.

Ta mère, tu l’aimes parce qu’elle te nourrit et t’empeche de mourir.

Ton ami, tu l’aimes parce qu’il te trouve un travail, qu’il te donne à manger

et t’empêche de mourir.

Et ta grosse, tu l’aimes parce

qu’elle te fait la cuisine, te vide les couilles, et te fait des enfants qui

devront te protéger quand tu seras trop vieux et que t’auras peur de mourir.

Mais il suffit d’avoir giflé une seul fois son môme pour qu’il se venge quand

tu seras vieux.

En fait, cette gifle ça

l’arrange énormément.

Et lorsqu’il te foutra à l’hospice, elle lui servira de

prétexte pour masquer le désintérêt naturel que n’importe qui éprouve à l'égard

de ses géniteurs.

Non, baiser n’est pas un bon calcul.

Ca coûte même très cher.

Mais ça fait passer le temps.

Et

quand le désir de baiser est parti, on se rend compte qu’on a plus rien à faire

dans ce monde.

Et qu’il n’y a jamais rien eu d’autre dans cette putain de vie.

Moi j’suis tout seul, et elle aussi.»

“We worden alleen geboren, we leven alleen, we sterven alleen.

En zelfs als we neuken zijn we alleen.

Alleen met zijn vlees, alleen met zijn leven dat is als de tunnel die hij is

niet kunnen delen.

En hoe ouder we zijn, hoe meer we alleen zijn tegenover enkelen

herinneringen aan een leven dat wordt vernietigd

geleidelijk.

Een leven is als een tunnel.

En ieder zijn eigen tunneltje.

Maar aan het einde van de tunnel is er niet eens licht.

Er is niks over.

Zelfs het geheugen vergaat voor het einde.

Oude mensen weten het maar al te goed.

Een klein leven, kleine besparingen, een kleine

terugtrekken, en dan een klein graf.

En dat is allemaal nutteloos.

Helemaal niets.

Zelfs kinderen zijn nutteloos.

Zodra hun ouders

niets meer hebben om ze te geven, ze stoppen ze in hospices zodat ze...

sterf alleen en in stilte.

Zelfs kinderen niet

niets te verslaan hebben.

Kinderliefde bestaat niet.

Het is een mythe.

Je moeder, je houdt gewoon van haar als ze je melk geeft.

En jouw vader,

als hij je geld leent.

Maar toen de borsten van je moeder opdroogden

en er geen melk meer gepompt hoeft te worden, of wanneer de

je vaders zakken zijn leeggemaakt van hun geld, dus alles wat je hoeft te doen is

in een verre kast stoppen, in de hoop dat ze sterven aan een ziekte

snel en niet te duur.

Zo is het, dat is de wet van het leven.

Alleen als er een erfenis is om aan te raken

kinderen doen alsof ze aardig zijn.

Maar wanneer alle erfenis is...

een koelkast of een tv, het is niet langer de moeite waard om te doen alsof.

Of

echt het minimum, net genoeg om je geweten te zuiveren.

Een telefoontje

per maand en een paar tranen op het moment van

hun begrafenissen en men is klaar met zijn plicht.

liefde, vriendschap,

dit is allemaal onzin.

Het zijn illusies, illusies van de jeugd

dat we volhouden om te verbergen dat alle menselijke relaties slechts onbeduidend zijn

handel.

Over vriendschap en liefde gesproken

regelen, maar door berekening.

De realiteit is veel oneerlijker.

Je moeder, je houdt van haar omdat ze je voedt en ervoor zorgt dat je niet doodgaat.

Je vriend, je houdt van hem omdat hij een baan voor je vindt, hij geeft je eten

en voorkom dat je doodgaat.

En je baby, je houdt van haar omdat

dat ze voor je kookt, je ballen leegt en je kinderen maakt die...

zal je moeten beschermen als je te oud bent en bang bent om te sterven.

Maar het is genoeg om zijn kind één keer te hebben geslagen om wraak te nemen wanneer...

je wordt oud.

In feite, deze klap die

past enorm bij hem.

En als hij je in het werkhuis plaatst, zal zij als zijn werk dienen

voorwendsel om de natuurlijke desinteresse te verbergen waar iemand tegenover staat

van zijn ouders.

Nee, neuken is geen goede berekening.

Het is zelfs erg duur.

Maar het verstrijkt de tijd.

En

wanneer het verlangen om te neuken verdwenen is, besef je dat je niets meer te doen hebt

in deze wereld.

En dat er nooit iets anders was in dit verdomde leven.

Ik ben helemaal alleen, en zij ook."