Пустые сердца - [F.R.O.S.T.]

Затмевая солнечный свет

Я уходил за тени лесов.

Нарушая последний закон,

Последнюю фразу из слов

Которую сам говорил.

Но по почему — то забыл.

Из яви вон, прочь из снов.

Рваные строки письма,

Которого не ожидал.

Рвал, крушил и ломал

То, что ты не могла.

Затмевая солнечный свет

Уходил из этого дня,

Да, я не помню ответ

На твой вопрос для меня.

Жизни фонтан бьётся в конвульсиях,

А я собираю обрывки себя.

Ну где же была ты?

Где ты была?

Знала бы ты, что я всегда чувствовал.

Время нам портит моменты любви,

А я всё скрываю пустые глаза,

Где же была ты, где ты была…

Я забываю твои города,

Лопнуло сердце, исчезли года,

Я не просил быть обвенчанным пропастью.

Цепи слетят, и наполнятся кровью

Наши пустые сердца.

Наши сердца…

Жизни фонтан бьётся в конвульсиях,

А я собираю обрывки себя.

Ну где же была ты?

Где ты была?

Знала бы ты, что я всегда чувствовал.

Время нам портит моменты любви,

А я всё скрываю пустые глаза,

Где же была ты, где ты была…

Я забываю твои города,

Лопнуло сердце, исчезли года,

Я не просил быть обвенчанным пропастью.

Цепи слетят, и наполнятся кровью

Наши пустые сердца.

Наши сердца…

het zonlicht verduisteren

Ik ging voorbij de schaduwen van de bossen.

De laatste wet overtreden

De laatste zin van woorden

Waar hij zelf over sprak.

Maar om de een of andere reden ben ik het vergeten.

Uit de realiteit, uit dromen.

gescheurde lijnen van schrijven

Wat ik niet had verwacht.

Gescheurd, verpletterd en gebroken

Dat je niet kon.

het zonlicht verduisteren

Deze dag verlaten

Ja, ik weet het antwoord niet meer

Op je vraag aan mij.

De fontein van het leven is stuiptrekkend,

En ik verzamel restjes van mezelf.

Nou, waar was je?

Waar ben je geweest?

Als je eens wist hoe ik me altijd voelde.

De tijd bederft de momenten van liefde voor ons,

En ik verberg nog steeds mijn lege ogen,

Waar was je, waar was je...

Ik vergeet je steden

Hart barstte, jaren voorbij

Ik heb er niet om gevraagd om met de afgrond te trouwen.

Kettingen vliegen eraf en vullen zich met bloed

Onze lege harten

Onze harten…

De fontein van het leven is stuiptrekkend,

En ik verzamel restjes van mezelf.

Nou, waar was je?

Waar ben je geweest?

Als je eens wist hoe ik me altijd voelde.

De tijd bederft de momenten van liefde voor ons,

En ik verberg nog steeds mijn lege ogen,

Waar was je, waar was je...

Ik vergeet je steden

Hart barstte, jaren voorbij

Ik heb er niet om gevraagd om met de afgrond te trouwen.

Kettingen vliegen eraf en vullen zich met bloed

Onze lege harten

Onze harten…