Kadıköy - Ezginin Günlüğü

Bir akşam masası, iki kişiyz, sen ve ben

Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden

Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden

Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın

Yüreğim kurtulsada yangından, alevden

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım

Geçmem bir daha Kadıköy'den x 2

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?

Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Geçmem bir daha Kadıköy'den

Een avondtafel, we zijn twee, jij en ik

Je gaat weg zonder iets te zeggen, plotseling

Uit een regenachtige tuin in Kadıköy

Jaren veranderen in as, sporen van liefde blijven

Zelfs als mijn hart gered is van vuur, vlam

Laat me as zij aan zij zijn, laat me vergeten en weer verliefd worden

Ik zal Kadıköy niet meer passeren x 2

Je bent mijn land ver weg, ik ben een immigrant in het buitenland

Als ik de tijd kan stoppen, noch als ik blijf, noch als jij gaat

O avondveer, is de wereld aan jou overgelaten?

Ik kom niet van die regenachtige pier af, dat doe ik niet

Je bent mijn land ver weg, ik ben een immigrant in het buitenland

Als ik de tijd kan stoppen, noch als ik blijf, noch als jij gaat

Ik zal Kadıköy niet meer passeren