Waxwork - Exhumed

In my waxen world, time stands still

Forever frozen like flies trapped in amber

One perfect moment preserved, just ere the kill

Gruesome atrocities transfixed in horror’s chamber

Poetry without motion, figures stranded midstream

Waxen players in this dark drama of the macabre

Mouths agape with terror but breathless to scream

No death rattle heard, nor parting sors…

I am preserver of life through my morbid art

For each mannequin was truly alive from the start

So if the eyes seem to follow your gaze as you gawk

Know that in the eyes of the dead, in their shadow you walk…

Cadavers molded in wax as their lives buried away

More preening puppets to perform in the scenes that I play

Features cast in the moment of dying preserved

How they screamed as they met with their fates well deserved…

WAXWORK

Recreating the horror of the moment of death

My models serve their purpose quite well

Embalm their bodies in wax, capture their dying breath

Drain the fluids to stave off the smell

Like dolls that dance to their own funeral dirge

They play out their death scenes interminably

As prized their exhibits in my dark reserve

They unfold their secrets only to me

Life eternal in wax was their death’s decree

Suffering for my art, they surrendered to me

So when their eyes lock with your gaze

Look unflinchingly at death or turn away fast…

Skin blistered and softened as it was coated and sealed away

Another preserved puppet to prance on the strings that I play

The fear ensnared in their captive countenances I’ve trapped

Mummified and memorialised in wax well-woven and wrapped…

WAXWORK

So sit still in your place at the end of the blade

By my design, death’s hand find you just out of reach

Another player in this deathly silent world that I have made

Devoid of sound, fury or motion, sense, movement or speech

Awaiting a terminus that never will come

You’re a marionette bound by my strings

Trussed in this tomb of wax, your time here is not done

For time does not quite end all things…

This is my life’s work, this still, silent place

A monument to the fear frozen in a cold, waxen face

Take care not to stare into their eyes, whatever you do

When you look deep into death, it sees back into you too…

Flesh bubbled and scalded, as this molten bath washed life away

Wax covered my still-screaming prey

Another piece for my prizing, recast in my mold

Features harden and set as the wax grows stiff and cold…

WAXWORK

In mijn wassen wereld staat de tijd stil

Voor altijd bevroren als vliegen gevangen in barnsteen

Een perfect moment bewaard, net voor de kill

Gruwelijke wreedheden aan de grond genageld in de horrorkamer

Poëzie zonder beweging, figuren gestrand midstream

Waxen-spelers in dit duistere drama van het macabere

Mond open van angst, maar ademloos om te schreeuwen

Geen doodsgeratel gehoord, geen afscheidssferen...

Ik ben de beschermer van het leven door mijn morbide kunst

Want elke mannequin leefde vanaf het begin echt

Dus als de ogen je blik lijken te volgen terwijl je gapt,

Weet dat je in de ogen van de doden, in hun schaduw loopt...

Kadavers gegoten in was terwijl hun leven werd begraven

Meer gladstrijkende poppen om op te treden in de scènes die ik speel

Functies gegoten op het moment van sterven bewaard

Hoe ze schreeuwden toen ze hun welverdiende lot ontmoetten...

WAXWORK

De gruwel van het moment van de dood nabootsen

Mijn modellen voldoen redelijk goed aan hun doel

Balsem hun lichamen in was, leg hun laatste adem vast

Tap de vloeistoffen af ​​om de geur te voorkomen

Zoals poppen die dansen op hun eigen treurzang

Ze spelen hun sterfscènes eindeloos na

Zoals gewaardeerd hun exposities in mijn donkere reserve

Ze onthullen hun geheimen alleen aan mij

Het eeuwige leven in was was het besluit van hun dood

Lijdend voor mijn kunst, gaven ze zich over aan mij

Dus wanneer hun ogen zich vastklampen aan jouw blik

Kijk onverschrokken naar de dood of wend je snel af...

De huid kreeg blaren en werd zachter toen deze werd bedekt en verzegeld

Nog een bewaarde pop om te dansen op de snaren die ik speel

De angst verstrikt in hun gevangen gelaat heb ik gevangen

Gemummificeerd en herdacht in goed geweven was en verpakt...

WAXWORK

Dus zit stil op je plaats aan het einde van het mes

Volgens mijn ontwerp vindt de hand van de dood je net buiten bereik

Nog een speler in deze doodstille wereld die ik heb gemaakt

Zonder geluid, woede of beweging, gevoel, beweging of spraak

In afwachting van een eindpunt dat nooit zal komen

Je bent een marionet gebonden aan mijn touwtjes

Verankerd in dit graf van was, je tijd hier is niet op

Want tijd maakt niet helemaal een einde aan alle dingen...

Dit is mijn levenswerk, deze stille, stille plek

Een monument voor de angst bevroren in een koud, wasachtig gezicht

Zorg ervoor dat je niet in hun ogen staart, wat je ook doet

Als je diep in de dood kijkt, kijkt hij ook terug in jou...

Het vlees borrelde en kookte, terwijl dit gesmolten bad het leven wegspoelde

Wax bedekte mijn nog steeds schreeuwende prooi

Nog een stuk voor mijn prijs, herschikt in mijn mal

Functies verharden en zetten uit naarmate de was stijf en koud wordt...

WAXWORK