Under the Knife - Exhumed

Scalpels cleave and reave though crimson rivulets

Weaving their cold and malignant minuets

Carving out funereal figures in arcane alphabets

Scars that will never heal or forget…

Like puzzle pieces, set askew, you’ve come undone

The bleeding is ceaseless, you’re turning blue, the end had begun

Set down in writing, flesh, blood and bone, let death be done

The pen is as mighty as the sword, sticks or stones, your end would be cast

In stone, by either one…

(Lead — Mike)

Tenderly thanatographical threads are tread and traced

Boiling blood will serve to warm this cold clinical embrace

A clean precise cut to mark this morbid meeting place

This knife — point where you and death came face to face…

The slab starts to spin around and around, as I take your hand in mine

We move step by step within, without so much as a sound, death’s dark design

In time

A slice to the left, then cut back to the right, movements scripted in this

Dance of the dead

Motions so deft, recalled by touch not by sight, footprints encrypted by

Blood running red…

A pirouette on razor’s edge leaves you breathless

The slab plays host to an incisive macabre ballet

A savage, slicing slaughter of the senses

Now splayed…

UNDER THE KNIFE — your death hangs in the balance, on the edge of the blade

REMEMBER EVERY SLICE — of this jigsawed demise, and every part that I payed

COLD STEEL BURNS LIKE ICE — leaves you dancing on nothing, loosed by

Unsteady hands

UNDER THE KNIFE — The caress of steel, just before the end…

Just before the end…

(Lead — Matt)

A bleeding patchwork design, in running scarlet writ

Connected wounds intersecting from slit to bloody slit

Such a tangled web of shreds and scars I’ve knit

The liquid of life, leaks out through the red at your wrists…

May I have this last dance?

As I take your last breath

With a final flick of my wrist

UNDER THE KNIFE — your death hangs in the balance, on the edge of the blade

REMEMBER EVERY SLICE — of this jigsawed demise, and every part that I payed

COLD STEEL BURNS LIKE ICE — leaves you dancing on nothing, loosed by

Unsteady hands

UNDER THE KNIFE — The caress of steel, just before the end…

Scalpels klieven en graven door karmozijnrode beekjes

Hun koude en kwaadaardige menuetten weven

Begrafenisfiguren uitsnijden in geheimzinnige alfabetten

Littekens die nooit zullen genezen of vergeten...

Als puzzelstukjes, scheef gezet, je bent losgekomen

Het bloeden is onophoudelijk, je wordt blauw, het einde was begonnen

Zet het op schrift, vlees, bloed en botten, laat de dood geschieden

De pen is zo machtig als het zwaard, stokken of stenen, je einde zou worden gegoten

In steen, door een van beide...

(Hoofd — Mike)

Teder danatografische draden worden betreden en getraceerd

Kokend bloed zal dienen om deze koude klinische omhelzing te verwarmen

Een strakke, precieze snit om deze morbide ontmoetingsplaats te markeren

Dit mes — punt waar jij en de dood oog in oog kwamen te staan...

De plaat begint rond en rond te draaien, terwijl ik je hand in de mijne neem

We gaan stap voor stap naar binnen, zonder ook maar een geluid, het donkere ontwerp van de dood

Op tijd

Een plak naar links, dan terug naar rechts, bewegingen in dit script

Dans van de doden

Bewegingen zo behendig, opgeroepen door aanraking, niet door zicht, voetafdrukken versleuteld door

Bloed loopt rood…

Een pirouette op het randje van het scheermes maakt je ademloos

De plaat speelt gastheer voor een scherp macaber ballet

Een woeste, snijdende slachting van de zintuigen

Nu gespreid…

ONDER HET MES — je dood hangt in de weegschaal, aan de rand van het mes

HERINNER ELKE STUK — van deze puzzelde ondergang, en elk deel dat ik betaalde

KOUD STAAL BRANDT ALS IJS — laat je dansen op niets, losgemaakt door

Onvaste handen

ONDER HET MES — De streling van staal, net voor het einde...

Net voor het einde…

(Hoofd — Matt)

Een bloedend patchwork-ontwerp, in lopende scharlaken schrift

Verbonden wonden die snijden van spleet tot bloedige spleet

Zo'n verward web van snippers en littekens heb ik gebreid

De vloeistof van het leven lekt door het rood bij je polsen...

Mag ik deze laatste dans?

Terwijl ik je laatste adem uitblaas

Met een laatste beweging van mijn pols

ONDER HET MES — je dood hangt in de weegschaal, aan de rand van het mes

HERINNER ELKE STUK — van deze puzzelde ondergang, en elk deel dat ik betaalde

KOUD STAAL BRANDT ALS IJS — laat je dansen op niets, losgemaakt door

Onvaste handen

ONDER HET MES — De streling van staal, net voor het einde...