Slave to the Casket - Exhumed

To have and to hold after death’s done its part

In a grave lying cold there remains my heart

In sickness and stealth I come for conjugal exhumation

Disinterring my betrothed for postmortem consummation

To love and to cherish, though rotten and perished

For richer or poorer

Even though I abhor her…

In a chapel we were wed

We found marital bliss

Now in this chapel of the dead

Again we shall kiss…

Drawn back to the mausoleum, to rekindle love’s icy flame

A dutiful bridegrume’s devotion, to the corpse who bears my surname

By night it’s her embrace that I crave, our conjugal deathbed is her grave

By undying love I am depraved, I am the casket’s slave

On one hand is my revulsion to these sordid tomb trysts

On the other is a gold ring that sill binds me to this

Necro-nuptial bliss is hard to find often

Our second honeymoon was spent nude in this coffin

My loving memory lives on in ways some would deplore

Since she has passed on, death is all I live for

At times it’s mortifying, being in love with a stiff

The rigors of marriage were never quite like this…

In a chapel we were wed

Seeking marital bliss

Now in this chapel of the dead

I once more open your lips

Drawn back to my consort, To feel the passion of love’s icy flame

An amorous necrophile’s compulsion, To ravish the corpse who took my name

By night it’s her embrace that I crave, Our conjugal deathbed is her grave

By undying love I am depraved, I am the casket’s slave

SLAVE TO THE CASKET

SLAVE TO THE CASKET

SLAVE TO THE CASKET

SLAVE TO THE CASKET

Though her beauty has long since decayed

My love carries on unafraid

Emboldened by the stench of my wife, I give her the fuck of her afterlife

My love is beautifully pure

In putrefactive innards immured

Once I was soft and unable to love her

Now six feet down I molest my dead lover

In a chapel we were wed

I never found the true bliss

Till in this chapel of the dead

We shared a stolen kiss…

Drawn back to the chranel house, To feel the cold breath of love’s icy flame

Now you take all of me deep inside you, The way once you took my name

By night it’s her embrace that I crave, Our conjugal deathbed is her grave

By undying love I am depraved, I am the casket’s slave…

Hebben en houden nadat de dood zijn deel heeft gedaan

In een graf dat koud ligt, blijft mijn hart

In ziekte en heimelijkheid kom ik voor echtelijke opgraving

Mijn verloofde opgraven voor postmortale voleinding

Om lief te hebben en te koesteren, hoewel verrot en vergaan

Voor rijker of armer

Ook al verafschuw ik haar...

In een kapel zijn we getrouwd

We hebben huwelijksgeluk gevonden

Nu in deze kapel van de doden

We zullen elkaar weer kussen...

Teruggetrokken naar het mausoleum, om de ijzige vlam van de liefde weer aan te wakkeren

De toewijding van een plichtsgetrouwe bruidegom, aan het lijk dat mijn achternaam draagt

'S Nachts is het haar omhelzing waar ik naar verlang, ons echtelijke sterfbed is haar graf

Door onsterfelijke liefde ben ik verdorven, ik ben de slaaf van de kist

Aan de ene kant is mijn afkeer van deze smerige tombe-afspraken

Aan de andere kant is een gouden ring die me hier aan bindt

Necro-huwelijkse gelukzaligheid is moeilijk vaak te vinden

Onze tweede huwelijksreis werd naakt doorgebracht in deze kist

Mijn liefdevolle herinnering leeft voort op manieren die sommigen zouden betreuren

Sinds ze is overleden, is de dood alles waar ik voor leef

Soms is het vernederend, verliefd zijn op een stijve

De ontberingen van het huwelijk waren nooit zo...

In een kapel zijn we getrouwd

Op zoek naar huwelijksgeluk

Nu in deze kapel van de doden

Ik open nog een keer je lippen

Teruggetrokken naar mijn gemalin, Om de passie van de ijzige vlam van de liefde te voelen

De dwang van een amoureuze necrofiel, om het lijk te verkrachten dat mijn naam aannam

's Nachts is het haar omhelzing waar ik naar verlang, Ons echtelijke sterfbed is haar graf

Door onsterfelijke liefde ben ik verdorven, ik ben de slaaf van de kist

SLAAF AAN DE KIST

SLAAF AAN DE KIST

SLAAF AAN DE KIST

SLAAF AAN DE KIST

Hoewel haar schoonheid allang is vergaan

Mijn liefde gaat onbevreesd door

Aangemoedigd door de stank van mijn vrouw, geef ik haar de fuck van haar hiernamaals

Mijn liefde is prachtig puur

In rottende ingewanden opgesloten

Ooit was ik zacht en kon ik niet van haar houden

Nu zes voet naar beneden molesteer ik mijn dode minnaar

In een kapel zijn we getrouwd

Ik heb nooit de ware gelukzaligheid gevonden

Tot in deze kapel van de doden

We deelden een gestolen kus...

Teruggetrokken naar het chranelhuis, Om de koude adem van de ijzige vlam van de liefde te voelen

Nu neem je me allemaal diep in je, De manier waarop je ooit mijn naam aannam

's Nachts is het haar omhelzing waar ik naar verlang, Ons echtelijke sterfbed is haar graf

Door onsterfelijke liefde ben ik verdorven, ik ben de slaaf van de kist...