Sickened - Exhumed

The first ripening pustule — reared its black head today

A mephitic harbinger — of inexorable decay

Carbuncles and buboes — weeping welts to ensue

Blood bears infection — as it courses through

In sickness as in health — sickened by the sight

Of myself in the mirror — cowering from the light

Sickened in heart and mind — bowed beneath this blight

Flesh suppurates — blood drains to white

Once infected death’s grip seizes through my veins

Blackening sores erupt, fever boils through my brains

A contagious affliction, sputum expectorates red

Sickened unto the grave

As epidermal revulsion marks me as soon to be dead

Sickened unto the grave

Sickened — unto the grave

My family and neighbors — come shun my face

For fear of infection — I’ll be left to my fate

Writhing in dejection — in an abhorrent state

My blood drains to white — sickened unto the grave

The pustules rupture — a foul, fetid spew

Swollen piles leaking — infectious, discolored grue

My shocking reflection — I no longer recognize

As I succumb to decay — before my festered eyes

The only solace I find is that as the contagion spreads

I’ll be joined by you all amongst the numberless dead

A contagious affliction, sputum expectorates red

Sickened unto the grave

As epidermal revulsion marks me as soon to be dead

Sickened unto the grave

Sickened — unto the grave

Life looms somewhere forgotten in a feverish haze

As my extremities contort beneath my gore-grizzled gaze

Waking hours turned to nightmare as my senses decay

And my blood drains to white, sickened unto the grave

There’s a ripening reek that emanates from my crotch

And I dare not speak the horrid shade of the blotch

That marks my face as one soon to be at death’s door

As I now become totally rotten to the gore — totally rotten to the gore

As my bowels liquefy and my skin sloughs away

Sickened unto the grave

I welcome the cold comfort of death’s black embrace

Sickened unto the grave

Sickened — unto the grave

De eerste rijpende puist — stak vandaag zijn zwarte kop op

Een mephitische voorbode van onverbiddelijk verval

Karbonkels en buboes - huilende striemen om te volgen

Bloed draagt ​​infectie — terwijl het doorloopt

In ziekte als in gezondheid - ziek van het zicht

Van mezelf in de spiegel — ineengedoken voor het licht

Ziek van hart en geest - gebogen onder deze plaag

Vlees ettert — bloed stroomt naar wit

Eenmaal geïnfecteerd grijpt de dood door mijn aderen

Er ontstaan ​​zwarte zweren, koorts kookt door mijn hersenen

Een besmettelijke aandoening, sputum spuugt rood uit

Ziek tot in het graf

Als epidermale afkeer markeert me als spoedig dood te zijn

Ziek tot in het graf

Ziek - tot in het graf

Mijn familie en buren — kom mijn gezicht schuwen

Uit angst voor infectie — ik zal aan mijn lot worden overgelaten

Neergeslagen kronkelen — in een afschuwelijke toestand

Mijn bloed stroomt naar wit - misselijk tot in het graf

De puisten scheuren - een vieze, stinkende spuw

Gezwollen aambeien lekken — besmettelijke, verkleurde smurrie

Mijn schokkende reflectie — ik herken het niet meer

Terwijl ik bezwijk voor verval - voor mijn verwoede ogen

De enige troost die ik vind, is dat naarmate de besmetting zich verspreidt

Ik zal worden vergezeld door jullie allemaal onder de talloze doden

Een besmettelijke aandoening, sputum spuugt rood uit

Ziek tot in het graf

Als epidermale afkeer markeert me als spoedig dood te zijn

Ziek tot in het graf

Ziek - tot in het graf

Het leven doemt ergens vergeten op in een koortsachtige waas

Terwijl mijn ledematen verwringen onder mijn grauwgrijze blik

De uren dat ik wakker werd veranderden in een nachtmerrie toen mijn zintuigen achteruit gingen

En mijn bloed stroomt naar wit, ziek naar het graf

Er komt een rijpende geur uit mijn kruis

En ik durf de afschuwelijke schaduw van de vlek niet te spreken

Dat markeert mijn gezicht als iemand die binnenkort aan de deur van de dood staat

Omdat ik nu helemaal verrot ben tot op het bot - helemaal verrot tot in het bloed

Terwijl mijn darmen vloeibaar worden en mijn huid vervaagt

Ziek tot in het graf

Ik verwelkom de koude troost van de zwarte omhelzing van de dood

Ziek tot in het graf

Ziek - tot in het graf