Indignities To the Dead - Exhumed

Plumbing the depths of the now vacant carcass

Degenerative processes now completed

Feeling through a miry, putrid pulp

Of organs which necrosis has thoroughly depleted…

Delving into the nether regions of necrology

I have disturbed and dismantled their graves

Collecting the putrefacted, liquefied remains

Into jars I have jealously saved…

The crumbling human waste that passes for a corpse

Is now a fetid pastime, in which I occasionally indulge

The embalming of rancid mortal sludge collect

A hobby not often divulged…

Perversely pursuing pathological profundity

But in the end I remain without comprehension

I find myself searching in an overturned crypt

Much to the tenants' ghastly apprehension…

But in that muddy sepulchre of rot and decrepitude

I find a brief solace from my woes and trepidation

With my hands caked with gore and face streaked with rotten grume

I come into a moment of vital realization…

In that beautiful moment of essential oneness

I ejaculate on the face of the stiff

I lose myself in the quagmire of rotten flesh

Inhaling the pungent rancid whiff…

Amongst festering putrefaction and moldy tissue and bone

At last I find my release

Vomiting on the genitals of the severely dead and gone

I sully and deride the deceased…

To relive the orgasmic sensation I crave

Time and time again I find myself led

To charnel houses and desecrated graves

To perform indignities to the dead…

De diepten van het nu lege karkas graven

Degeneratieve processen nu voltooid

Gevoel door een modderige, bedorven pulp

Van organen die door necrose volledig zijn uitgeput...

Duiken in de lagere regionen van de necrologie

Ik heb hun graven verstoord en ontmanteld

Het verzamelen van de verrotte, vloeibaar gemaakte overblijfselen

In potten die ik jaloers heb bewaard...

Het afbrokkelende menselijke afval dat doorgaat voor een lijk

Is nu een stinkend tijdverdrijf, waar ik me af en toe aan overgeef

Het balsemen van ranzig sterfelijk slib verzamelen

Een hobby die niet vaak wordt onthuld...

Pervers nastreven van pathologische diepgang

Maar uiteindelijk blijf ik onbegrijpelijk

Ik merk dat ik in een omgevallen crypte zoek

Tot afschuwelijke angst van de huurders...

Maar in dat modderige graf van rot en verval

Ik vind een korte troost van mijn ellende en schroom

Met mijn handen besmeurd met bloed en gezicht besmeurd met rottend vuil

Ik kom in een moment van essentieel besef...

Op dat mooie moment van essentiële eenheid

Ik ejaculeer op het gezicht van de stijve

Ik verlies mezelf in het moeras van rot vlees

De doordringende, ranzige geur inademen...

Tussen etterende verrotting en beschimmeld weefsel en bot

Eindelijk vind ik mijn vrijlating

Braken op de geslachtsdelen van de ernstig dood en verdwenen

Ik bespot en bespot de overledene...

Om de orgastische sensatie te herbeleven waar ik naar hunker

Keer op keer merk ik dat ik geleid word

Om huizen en ontheiligde graven te kartelen

Om de doden te vernederen...