Carnal Epitaph - Exhumed

I scrawled an ode to this mortal coil

In scarlet upon your back

I gnarled in code with dreadful toil

A parting verse so black…

Ivory skin streched out before me

In frozen fields of pallid grace

Livid eyes rolled back and silently implored me

From out of your jaundiced face

Carving in crimson with scalpel and rasp

Sculpturing your flesh into your epitaph

Your corpse tells its tale in blood, pus and grume

Spilling out secrets you should take to your tomb

A carnal epitaph perhaps best left unheard

The time has come to mince more than words

Parting words don’t often cut this deep

Engraved on your back, the secrets we’ll keep

Though you’ll never read these empty words

Upon the slab you lie so still

They don’t cut as deep as you deserve

Poetic licence to hack, maim, and kill…

The porcelain flesh that enshrouds you remains

Were both my parchment and my muse

Now incarnadined hand I penned these lines

As best I could well manage

I cruelly carved out these designs

What words are worth in tissue damage…

Carving in crimson with scalpel and rasp

Sculpturing your flesh into your epitaph

Your corpse tells its tale in blood, pus and grume

Spilling out secrets you should take to your tomb

A carnal epitaph perhaps best left unheard

The time has come to mince more than words

Parting words don’t often cut this deep

Engraved on your back, the secrets we’ll keep…

Ik heb een ode aan deze sterfelijke spiraal gekrabbeld

In scharlaken op je rug

Ik heb met vreselijk gezwoeg in de code geknoeid

Een afscheidsvers zo zwart...

Ivoorkleurige huid strekte zich voor me uit

In bevroren velden van bleke gratie

Rare ogen rolden terug en smeekten me zwijgend

Van uit je geelzuchtige gezicht

Karmozijnrood snijden met scalpel en rasp

Je vlees beeldhouwen in je grafschrift

Je lijk vertelt zijn verhaal in bloed, pus en grume

Geheimen vrijgeven die je mee moet nemen naar je graf

Een vleselijk grafschrift dat misschien het beste ongehoord blijft

Het is tijd om meer dan woorden te hakken

Afscheidswoorden snijden niet vaak zo diep

Gegraveerd op je rug, de geheimen die we zullen bewaren

Hoewel je deze lege woorden nooit zult lezen

Op de plaat lig je zo stil

Ze snijden niet zo diep als je verdient

Poëtische licentie om te hacken, te verminken en te doden...

Het porseleinen vlees dat je omhult blijft

Waren zowel mijn perkament als mijn muze

Nu geïncarneerde hand heb ik deze regels geschreven

Zo goed als ik zou kunnen beheren

Ik heb deze ontwerpen op wrede wijze uitgehouwen

Welke woorden zijn de moeite waard in weefselschade...

Karmozijnrood snijden met scalpel en rasp

Je vlees beeldhouwen in je grafschrift

Je lijk vertelt zijn verhaal in bloed, pus en grume

Geheimen vrijgeven die je mee moet nemen naar je graf

Een vleselijk grafschrift dat misschien het beste ongehoord blijft

Het is tijd om meer dan woorden te hakken

Afscheidswoorden snijden niet vaak zo diep

Gegraveerd op je rug, de geheimen die we zullen bewaren...