Tu Non Mi Parli Più - Ex-Otago

Quando passo dalla riviera

Di Ponente dopo Savona

Con tutte quelle spiagge, milioni di case

Con le macchine sempre in coda

Il caldo che non molla

La radio che mi tiene su

E i finestrini abbassati

E il vento sulla faccia

I brividi sulla schiena

È pomeriggio ma sembra sera

Io mi chiedo perché

Tu non mi parli più

E io mi chiedo perché

Tu non mi parli più

E mi ricordo che, che passavamo le giornate, no

I pomeriggi a cercare i negozietti vintage in centro

Oppure a girare nei mercatini dell’usato

Perché, perché tu eri appassionata di, di, di abbigliamento anni '70

E lo ero anch’io

E così queste fantasie, questi tessuti sul tuo corpo

Ti stavano da paura

Vorrei scriverti soltanto

Solamente «Come stai?»

Chissà come stanno i tuoi

Il nostro cane, le polaroid

Ma forse non lo farò mai

Forse sono solo guai

Mi hanno detto che hai una bimba

Sono passati dieci anni

A volte mi viene voglia

Svegliarmi la mattina

La nostra casa, la nostra stanza

Io mi chiedo perché

Tu non mi parli più

Io mi chiedo perché

Tu non mi parli più

Vorrei scriverti solo «Come stai?»

Chissà cosa fai

O come stanno i tuoi

Bella com’eri

Bella come sarai

Vorrei scriverti solo «Come stai?»

Chissà cosa fai

E come stanno i tuoi

Bella com’eri

Bella come sarai

E sì poi, poi mi hai, mi hai conosciuto proprio quando

Ero in un momento super incastrato

Molto ortodosso con la politica, compravo sempre il giornale

Per cui dev’essere stato anche non semplice starmi vicino

Ma, ma io ti volevo bene e ti volevo bene sinceramente

E poi, e poi non c'è mai un’epoca giusta, no

Per stare con una persona

Le persone si incontrano in un certo momento, stanno insieme

E poi si lasciano

Als ik langs de kust kom

Di Ponente naar Savona

Met al die stranden, miljoenen huizen

Met de auto's altijd in de rij

De warmte die niet opgeeft

De radio die me wakker houdt

En de ramen naar beneden

En de wind op je gezicht

De koude rillingen op mijn rug

Het is middag maar het voelt als avond

ik vraag me af waarom

Je praat niet meer met mij

En ik vraag me af waarom

Je praat niet meer met mij

En ik herinner me dat, terwijl we de dagen doorbrachten, nee

De middagen op zoek naar de vintage winkels in het centrum

Of dwalen over de vlooienmarkten

Waarom, omdat je een passie had voor kleding uit de jaren 70?

En ik ook.

En dus deze fantasieën, deze stoffen op je lichaam

Ze hebben je bang gemaakt

Ik zou je graag willen schrijven

Gewoon "Hoe gaat het met je?"

Wie weet hoe die van jou zijn

Onze hond, de polaroids

Maar misschien zal ik dat nooit doen

Misschien is het gewoon een probleem

Ze vertelden me dat je een dochtertje hebt

Tien jaar zijn verstreken

Soms heb ik er zin in

's Ochtends wakker worden

Ons huis, onze kamer

ik vraag me af waarom

Je praat niet meer met mij

ik vraag me af waarom

Je praat niet meer met mij

Ik zou je graag willen schrijven "Hoe gaat het met je?"

Wie weet wat je doet

Of hoe gaat het met de jouwe?

Mooi als je was

Mooi zoals je zult zijn

Ik zou je graag willen schrijven "Hoe gaat het met je?"

Wie weet wat je doet

En hoe gaat het met de jouwe?

Mooi als je was

Mooi zoals je zult zijn

En ja dan, dan heb je mij, je ontmoette me net toen

Ik zat in een super vast moment

Heel orthodox met politiek, ik kocht altijd de krant

Dus het moet ook niet makkelijk zijn geweest om dicht bij mij te zijn

Maar, maar ik hield van je en ik hield echt van je

En dan, en dan is er nooit een goed moment, nee

Om bij één persoon te zijn

Mensen ontmoeten elkaar op een bepaald moment, ze blijven bij elkaar

En dan gaan ze uit elkaar