Gian Antonio - Ex-Otago

Mi chiamo Gian Antonio e sono un tipo strano

Io abito in un bosco e amo il mio lavoro

Sono alto 30 metri e a quasi 60 animi sento disperato

Un amore delicato un amore a tutto tondo

Sono stufo di viaggiare restando fermo

Ho la luna a pochi metri e non la posso accarezzare

Mi sento di morire

Conifere pettegole

Cinghiali prepotenti

Son stufo di questa foresta

Voglio un tuffo nel presente

Guardare il mondo tra le sue fronde

Ma come posso fare per cominciare

Una betulla così bianca è difficile da trovare

Son disposto a una pazzia son disposto a pagare

Con lei vorrei partire

Un’idea un po' drammatica ma forse l’unica

Segatemi alla base

Nella sua direzione

Prendete le misure

Non voglio sbagliare

E atterrando spero di non farle male

Io abete rosso mi sono innamorato di te

Tu betulla bianca mi sorridi e stai ferma

Fu così che GianAntonio cadde a terra

Pensò che aspettare una vita tutto sommato

Gli sia servito per compiere questo salto

E da sdraiato tra le sue fronde

Il suo bosco gli parve il posto più bello del mondo

Mijn naam is Gian Antonio en ik ben een vreemd type

Ik woon in het bos en ik hou van mijn werk

Ik ben 30 meter lang en met bijna 60 geesten voel ik me wanhopig

Een delicate liefde een allround liefde

Ik ben het reizen terwijl ik stil sta beu

Ik heb de maan op een paar meter afstand en ik kan hem niet strelen

Het voelt alsof ik dood ga

Naaldtureluur

Beren pesten

Ik ben ziek van dit bos

Ik wil een duik in het heden

Kijk naar de wereld tussen zijn takken

Maar hoe kan ik beginnen?

Zo'n witte berk is moeilijk te vinden

Ik ben bereid om boos te zijn, ik ben bereid te betalen

Ik zou graag met haar weg willen

Een ietwat dramatisch idee, maar misschien wel het enige

Zag me op de basis

In zijn richting

Neem uw metingen

Ik wil geen fout maken

En door te landen hoop ik haar geen pijn te doen

Ik spar ik werd verliefd op je

Jij witte berk lacht naar me en staat stil

Zo kwam het dat GianAntonio op de grond viel

Hij dacht dat hij toch een heel leven moest wachten

Het heeft hem gediend om deze sprong te maken

En van liggend tussen zijn takken

Zijn bos leek hem de mooiste plek ter wereld