The Downfall - Evereve

The downfall — a pleasure to watch it in your arms

Flaming red inferno, we relish the dying horizon

With fiery thorns in your hands

You strike stakes of lust through my heart

When all around us is lit

Our love will gleam like the vital spark

Into an ocean of reddish tears

We glide away, unite our souls

My inflamed skin caressed by your hands

The fever enslaves us again and again…

Thousands of souls torches

Extinct, withered side by side

We are destined to celebrate

The cremation of mankind

Slowly devoured by a gorge of heat

Melted away — the bad depraved seed

Screamed out for help, to heaven they cried

«I declared the earth as purgatory»

All I wanted was to touch the sky

But I was doomed to fail

Like an anguished child I sank down on my knees

In hopeless desperation I await your final kiss

«His locus est ubi mors gaudet succurrere vitae»

De ondergang — een plezier om het in je armen te zien

Vlammend rood inferno, we genieten van de stervende horizon

Met vurige doornen in je handen

Je slaat stokken van lust door mijn hart

Als alles om ons heen verlicht is

Onze liefde zal glanzen als de vitale vonk

In een oceaan van roodachtige tranen

We glijden weg, verenigen onze zielen

Mijn ontstoken huid gestreeld door jouw handen

De koorts maakt ons keer op keer tot slaaf...

Duizenden zielen fakkels

Uitgestorven, verdord naast elkaar

We zijn voorbestemd om te vieren

De crematie van de mensheid

Langzaam verslonden door een kloof van hitte

Weggesmolten — het slechte verdorven zaad

Schreeuwden om hulp, naar de hemel riepen ze

"Ik heb de aarde tot vagevuur verklaard"

Het enige wat ik wilde was de lucht aanraken

Maar ik was gedoemd te mislukken

Als een gekweld kind zakte ik op mijn knieën

In hopeloze wanhoop wacht ik op je laatste kus

"Zijn locus est ubi mors gaudet succurrere vitae"