Kolyma - Evereve

They pass me when I close my eyes

Ragged lines of ragged grey

Grey their faces, grey their hands

Grey the ghosts that haunt this land

Their pain, it echoes through the hills

Through no one living ever left

This is Kolyma — a graveyard for the lost

The muffled sounds of cries and moans

Od swearing, shooting and commands

They all disappeared in this big land

Where summer’s harsh and winter kills

Where gold is hidden, death’s for free

And freedom came from weapon steel

This is Kolyma — a graveyard for the lost

The forest conquered all the camps

Broke walls, cut fences down to earth

The forest conquered all the camps

Broke walls, cut fences down to earth

Land of gold and land of death, a graveyard for the lost

You gave the treasures, you tool the men, you’ll keep them forever

(This is) Kolyma — a graveyard for the lost

(This is) Kolyma — a graveyard for the lost

The cold wind’s crying for the lost

He knows the sites where they all lie

The wolves are howling in the woods

Howls like calling up the dead

I’d rather trust in ther fangs

Than mercy by man’s hand

This is Kolyma — a graveyard for the lost

The cold wind’s crying for the lost

The one who knows their names

Ze passeren me wanneer ik mijn ogen sluit

Rafelige lijnen van rafelig grijs

Grijs hun gezichten, grijs hun handen

Grijs de geesten die dit land rondspoken

Hun pijn, het echoot door de heuvels

Door niemand die ooit heeft geleefd

Dit is Kolyma — een kerkhof voor de verlorenen

De gedempte geluiden van gehuil en gekreun

Od vloeken, schieten en commando's

Ze zijn allemaal verdwenen in dit grote land

Waar de zomer hard is en de winter doodt

Waar goud verborgen is, is de dood gratis

En vrijheid kwam van wapenstaal

Dit is Kolyma — een kerkhof voor de verlorenen

Het bos veroverde alle kampen

Muren kapot, hekken tot op de grond afgesneden

Het bos veroverde alle kampen

Muren kapot, hekken tot op de grond afgesneden

Land van goud en land van de dood, een kerkhof voor de verlorenen

Je gaf de schatten, je werktuigen de mannen, je zult ze voor altijd houden

(Dit is) Kolyma — een kerkhof voor de verlorenen

(Dit is) Kolyma — een kerkhof voor de verlorenen

De koude wind huilt om de verlorenen

Hij kent de sites waar ze allemaal liggen

De wolven huilen in het bos

Huilt als het oproepen van de doden

Ik vertrouw liever op hun hoektanden

Dan barmhartigheid door mensenhand

Dit is Kolyma — een kerkhof voor de verlorenen

De koude wind huilt om de verlorenen

Degene die hun namen kent