Cravenness - Euphoreon

How can you tolerate this symphony of pain

When the world laughs you’ve been left behind

Questioning all the inconsistencies

That sink me deeper into misery

In deafening silence as the clock ticks down

Revelations arrive when the lights go out

Only death can break the spell

From the merciless arms of insanity

In the heart of chaos I stand alone

Watching my back for the next attack

Where I’m alienated by society

A lost cause for the outcast

It’s crawling back into your veins tonight

Feel your heart burst as it ignites

It’s cravenness coursing through my brain

No wings to bring me back down to earth

Distant messengers telling me who I should be

Dark voices resonating within

A humble introduction to the real world

Now comes the pressure I cannot take

Frustrating progress in denial

Mental instability is on the rise

Don’t patronize me with your self-delusions

I’m not to blame for your exile

Through dedication

Determination inside

I crave to make a change

Reveal my ambition

A vicious cycle

Disturbing rhythm

Shifting momentum

Until the end of time

Obscurity

Invasive methods

It’s killing me

Until the end of time

When the dark arrives and dictates your life and your nightmares turn into

reality

When the knife cuts fine and the fear controls your every move into insanity

A taste of weakness

A thirst to break

Inside this living hell where I dwell

It numbs your senses and fuels your hate

For the one I used to be is gone

I’m just a shell of a man now

A puppet in the show

It feels like the walls are closing in and I can’t get out of here

Hoe kun je deze symfonie van pijn tolereren?

Als de wereld lacht ben je achtergelaten

Alle inconsistenties in twijfel trekken

Dat zinkt me nog dieper in de ellende

In oorverdovende stilte terwijl de klok verder tikt

Onthullingen komen wanneer de lichten uitgaan

Alleen de dood kan de betovering verbreken

Uit de meedogenloze armen van de waanzin

In het hart van de chaos sta ik alleen

Op mijn hoede voor de volgende aanval

Waar ik vervreemd ben van de samenleving

Een verloren zaak voor de verschoppeling

Het kruipt vanavond weer in je aderen

Voel hoe je hart barst terwijl het ontbrandt

Het is een razernij die door mijn brein giert

Geen vleugels om me terug naar de aarde te brengen

Verre boodschappers vertellen me wie ik zou moeten zijn

Donkere stemmen die binnen resoneren

Een bescheiden introductie tot de echte wereld

Nu komt de druk die ik niet aankan

Frustrerende voortgang bij ontkenning

Geestelijke instabiliteit neemt toe

Betuttel me niet met je zelfbedrog

Ik heb niet de schuld van je ballingschap

door toewijding

Bepaling binnen

Ik wil graag iets veranderen

Onthul mijn ambitie

Een vicieuze cirkel

Verontrustend ritme

Verschuivend momentum

Tot het einde van de tijd

onduidelijkheid

Invasieve methoden

Het maakt me kapot

Tot het einde van de tijd

Wanneer het donker komt en je leven dicteert en je nachtmerries veranderen in

realiteit

Wanneer het mes goed snijdt en de angst je elke beweging tot waanzin beheerst

Een voorproefje van zwakte

Een dorst om te breken

In deze levende hel waar ik woon

Het verdooft je zintuigen en voedt je haat

Want degene die ik was, is weg

Ik ben nu gewoon een schil van een man

Een pop in de show

Het voelt alsof de muren dichterbij komen en ik kan hier niet weg