Sobreviviré - Estrella Morente

Sola, en el invierno azul la muerte rompió el velo

Sola, me quedé sin luz, sin vida y sin consuelo

Sola, desheredada y sin dinero

Sola, como una estrella que cae del cielo

Sola, frente a un abismo que habita el miedo

Le vi por primera vez, una tarde en un café

Y sucedió.

Ganó el amor

Viví una ilusión, cuento del corazón

Después marchó sin un adiós

Sin un adiós

Sobreviviré

Y aunque la vida me aseste su golpe mortal

Y aunque las noches de niebla me impidan mirar

Y esta vida que tengo y que es la mía

Sobreviviré

Y aunque la llaga del tiempo me quiera matar

Y aunque la pena me ahogue en cada despertar

Sobreviviré, a esta vida que tengo y que es la mía

Alleen, in de blauwe winter brak de dood de sluier

Alleen bleef ik achter zonder licht, zonder leven en zonder troost

Alleen, onterfd en berooid

Alleen, als een ster die uit de lucht valt

Alleen, geconfronteerd met een afgrond bewoond door angst

Ik zag hem voor het eerst, op een middag in een café

En het is gebeurd.

liefde gewonnen

Ik leefde een illusie, verhaal van het hart

Toen vertrok hij zonder afscheid

zonder afscheid

ik zal het overleven

En zelfs als het leven me een dodelijke slag toebrengt

En hoewel de mistige nachten me beletten te kijken

En dit leven dat ik heb en dat is van mij

ik zal het overleven

En hoewel de wond des tijds me wil doden

En hoewel verdriet me verdrinkt in elk ontwaken

Ik zal overleven, voor dit leven dat ik heb en dat is van mij