Nostalgias - Estrella Morente

Quiero emborrachar mi corazon

Para apagar un loco amor

Que mas que amor es un sufrir

Y aquí vengo para eso

A borrar antiguos besos

En los besos de otra boca

Si su amor fue flor de un dia

Porque causa es siempre mia

Esta cruel preocupacion

Quiero por los dos mi copa alzar

Para olvidar mi obstinacion

Y mas la vuelvo a recordar

Nostalgias de escuchar su risa loca

Y sentir junto a mi boca

Come un fuego su respiracion

Angustia de sentirme abandonada

Y pensar que otra a su lado

Pronto, pronto le hablara de amor

Hermana, yo no quiero rebajarme

Ni pedirle, ni llorarle, ni decirle

Que no puedo mas vivir

Desde mi triste soledad

Vere caer, las rosas muertas

De mi juventud

Gime bandoneon tu tango gris

Quizas a ti te hiera igual

Algun amor sentimental

Llora mi alma de fantoche

Sola y triste en esta noche

Noche negra y sin estrellas

Si las copas traen consuelo

Aqui estoy con mis desvelos

Para ahogarlos de una vez

Quiero emborrachar mi corazon

Para despues poder brindar

Por los fracasos del amor

Nostalgias de eschuchar su risa loca

Y sentir junto a mi boca

Como un fuego su respiracion

Angustia de sentirme abandonada

Y pensar que otra a su lado, pronto, pronto

Le hablara de amor

Hermana, yo no quiero rebajarme

Ni pedirle, ni llorarle, ni decirle

Que no puedo mas vivir

Desde mi triste soledad

Vere caer, las rosas muertas

De mi juventud

Ik wil mijn hart dronken maken

Om een ​​gekke liefde uit te schakelen

Wat is meer dan liefde een lijden?

En daar kom ik voor

Om oude kussen te wissen

In de kussen van een andere mond

Als je liefde de bloem van een dag was

Omdat de oorzaak altijd van mij is

Deze wrede zorg

Ik wil het glas heffen voor ons allebei

Om mijn koppigheid te vergeten

En meer herinner ik me haar weer

Nostalgie om zijn gekke lach te horen

En voel naast mijn mond

Eet een vuur met je adem

Angst om je verlaten te voelen

En dan te bedenken dat een ander aan haar zijde

Binnenkort, binnenkort zal ik met je praten over liefde

Zuster, ik wil mezelf niet verlagen

Vraag het hem niet, huil hem niet en vertel het hem niet

dat ik niet meer kan leven

Van mijn trieste eenzaamheid

Ik zal de dode rozen zien vallen

van mijn jeugd

Moan bandoneon je grijze tango

Misschien doet het jou hetzelfde pijn

wat sentimentele liefde

Mijn marionet-ziel huilt

Alleen en verdrietig op deze nacht

Zwarte en sterrenloze nacht

Als de kopjes troost brengen

Hier ben ik met mijn slapeloosheid

Om ze meteen te verdrinken

Ik wil mijn hart dronken maken

Om later te kunnen proosten

Voor de mislukkingen van de liefde

Nostalgie om zijn gekke lach te horen

En voel naast mijn mond

Als een vuur je adem

Angst om je verlaten te voelen

En dan te bedenken dat een ander aan haar zijde, spoedig, spoedig

Ik zal met hem over liefde praten

Zuster, ik wil mezelf niet verlagen

Vraag het hem niet, huil hem niet en vertel het hem niet

dat ik niet meer kan leven

Van mijn trieste eenzaamheid

Ik zal de dode rozen zien vallen

van mijn jeugd