Theophany - Enterprise Earth

Reality is shedding her skin, slipping out of her dress with a sadistic grin

Feet flat on the floor, clawing at the rusted hinges of the door

Pitch black eyes, baptized in flies, ordained to suffer

The deceased lay scattered across the pavement, their rotting flesh drips off

their splintered bones

Decomposing smiles light up the room, allowing the maggots to bloom

Slithering up my spine, my veins are turning black

Death stares me in the eyes and tells me my life was a lie

Manifesting before me, materializing in front of my eyes, the omnipresent God

We are legion, for we are many

We are legion, for we are the true voice of God

Reality is shedding her skin, slipping out of her dress with a sadistic grin

Feet flat on the floor, clawing at the rusted hinges of the door

I dip my finger in a skull full of blood, scribing the words of lord across the

wall

Holy scriptures adorned in the essence of death to be reborn and given breath

You will be reborn and given breath

Emanating from darkness, in darkness is truth

You will find your forgiveness hanging from the end of your bed sheet noose

Kick the chair, say a prayer, let him know of your despair

In the end god never cared, how does it feel to be forsaken?

De realiteit laat haar huid los, glijdt uit haar jurk met een sadistische grijns

Voeten plat op de vloer, klauwend aan de verroeste scharnieren van de deur

Pittige zwarte ogen, gedoopt in vliegen, verordend om te lijden

De overledenen lagen verspreid over de stoep, hun rottend vlees druipt eraf

hun versplinterde botten

Ontbindende glimlachjes verlichten de kamer, waardoor de maden kunnen bloeien

Glijdend over mijn ruggengraat, mijn aderen worden zwart

De dood staart me in de ogen en vertelt me ​​dat mijn leven een leugen was

Zich manifesterend voor mij, materialiserend voor mijn ogen, de alomtegenwoordige God

We zijn legio, want we zijn met velen

We zijn legio, want we zijn de ware stem van God

De realiteit laat haar huid los, glijdt uit haar jurk met een sadistische grijns

Voeten plat op de vloer, klauwend aan de verroeste scharnieren van de deur

Ik doop mijn vinger in een schedel vol bloed en schrijf de woorden van de heer over de

muur

Heilige geschriften versierd in de essentie van de dood om herboren te worden en adem te krijgen

Je wordt herboren en krijgt adem

Voortkomend uit de duisternis, in de duisternis is de waarheid

U zult zien dat uw vergiffenis aan het einde van uw lakenstrop hangt

Schop tegen de stoel, zeg een gebed, laat hem je wanhoop weten

Op het einde gaf het god nooit iets, hoe voelt het om in de steek gelaten te worden?