The Draconian Oculus - Enterprise Earth

They think that I’m crazy.

I know that I’m not,

but their words keep coming back to haunt me.

A book falls off the shelf.

How can I trust myself?

When I’m alone I’m never by myself.

I flip through the pages.

Every word is sedating.

The hairs stand up on the back of my neck,

the words read «Your heart is black.»

I’ve decayed on the inside,

poisoned by the judgment of man.

I can feel the nails hammered in my hand.

Crucified like swine, but the meat goes to waste,

because you can’t stand the taste.

Internal war wages.

I bled these words on to the pages.

The hair stands up on the back of my neck.

The words read «Your heart is black.»

I’m starting to believe it my self.

The voices in my head need to be bled.

After a while of hearing «You're insane,»

You start to doubt yourself and wonder if it’s in your head.

Maybe I am.

I pull out the nails hammered in my hand.

You’re all laughing now,

but in the end we’ll see who’s laughing,

when the judgment you pass is what destroys you all.

Maybe I am insane.

I’ll be pushing up daisies.

I know that I’ll rot.

I’ll rot the man I am,

not the man that they want me to be.

Ze denken dat ik gek ben.

Ik weet dat ik dat niet ben,

maar hun woorden blijven me achtervolgen.

Een boek valt van de plank.

Hoe kan ik mezelf vertrouwen?

Als ik alleen ben, ben ik nooit alleen.

Ik blader door de pagina's.

Elk woord is kalmerend.

De haren staan ​​op de achterkant van mijn nek,

de woorden lezen "Je hart is zwart."

Ik ben van binnen vergaan,

vergiftigd door het oordeel van de mens.

Ik voel de spijkers in mijn hand slaan.

Gekruisigd als zwijnen, maar het vlees gaat verloren,

omdat je de smaak niet kunt uitstaan.

Binnenlandse oorlogslonen.

Ik bloedde deze woorden op de pagina's.

Het haar staat op de achterkant van mijn nek.

De woorden luiden "Je hart is zwart."

Ik begin het zelf te geloven.

De stemmen in mijn hoofd moeten bloeden.

Na een tijdje te hebben gehoord "Je bent gek",

Je begint aan jezelf te twijfelen en vraagt ​​je af of het in je hoofd zit.

Misschien ben ik.

Ik trek de spijkers uit mijn hand.

Jullie lachen nu allemaal,

maar uiteindelijk zullen we zien wie er lacht,

wanneer het oordeel dat je geveld is wat jullie allemaal vernietigt.

Misschien ben ik gek.

Ik zal madeliefjes opdrijven.

Ik weet dat ik zal rotten.

Ik zal de man die ik ben rotten,

niet de man die ze willen dat ik ben.