Cruciform - Enterprise Earth

I spend my last day on earth enjoying the last bit of beauty it has to offer.

Sitting in the sunlight as the final nails are hammered into my coffin.

I accept my fate of damnation.

I await it with anticipation.

The crows perch on the trees above,

as if they could preconceive the spilling of my blood.

When I look into their faces.

I see the empty spaces.

The crows tore out their eyes.

Torn out before they could die.

My father had prepared a place for me.

Nailed to the wood of a rotting tree.

Placed upon my head.

A crown of thorns.

All hail the king of the dead.

The fury of god strikes down upon the earth.

Marking the beginning of the planet’s rebirth.

Ik breng mijn laatste dag op aarde door met genieten van het laatste beetje schoonheid dat het te bieden heeft.

Zittend in het zonlicht terwijl de laatste spijkers in mijn kist worden geslagen.

Ik accepteer mijn lot van verdoemenis.

Ik wacht het met spanning af.

De kraaien zitten op de bomen erboven,

alsof ze het vergoten van mijn bloed konden voorspellen.

Als ik in hun gezichten kijk.

Ik zie de lege ruimtes.

De kraaien rukten hun ogen uit.

Verscheurd voordat ze konden sterven.

Mijn vader had een plaats voor me klaargemaakt.

Genageld aan het hout van een rottende boom.

Op mijn hoofd geplaatst.

Een doornenkroon.

Iedereen begroet de koning van de doden.

De woede van God slaat neer op de aarde.

Het begin van de wedergeboorte van de planeet markeren.