Sophia's Fall - Ensoph

Sophia breaths for the first time…

She sees, she feels — her creed, her belief

Heaven and hell married in her breast

No one before her — No one after her

No one carries her steps above the heavens

Sophia falls…

A smile on her lips — She sees all clear for the first time in life

Her pride, her care — Virtues forgotten in the age of the Feeble One

I see the wings of her blind eagle flying high above the skies

I see her deaf snake crawling in the deepest depth of the earth

Sophia’s fall

Entangled in memories her chant remains unsung

No ear is born to hear such kind of golden ambrosia

The priest of Gomorrah blessed the sinner of a burning Sodom

In the night when Sophia was damned by the same hand

Blood falls down

She falls down

She opens her arms — Her truth is burning deep inside her eyes

She feels no fear — She’s blinded by the light of an age coming next to her

If you could only see the gate she’s opened in front of this pale night

If you could only see Icarus for the first time flying high

Bride of your fate, searching for flesh

Someone holds the key, someone never rests

The drape of finiteness caught the morrow’s end

In front of naked Sophia even history finds its end

All the colours of transparency — could pure spirit be dressed in flesh?

All the colours of emptiness — could pure spirit be less than mad?

All the colours of transparency — could pure spirit be dressed in flesh?

All the colours of emptiness — could pure spirit be less than mud?

Sophia ademt voor het eerst...

Ze ziet, ze voelt - haar geloofsbelijdenis, haar geloof

Hemel en hel trouwden in haar borst

Niemand voor haar — Niemand na haar

Niemand draagt ​​haar stappen boven de hemel

Sophia valt…

Een glimlach op haar lippen — Voor het eerst in haar leven ziet ze alles helder

Haar trots, haar zorg — deugden vergeten in het tijdperk van de Zwakke

Ik zie de vleugels van haar blinde adelaar hoog boven de lucht vliegen

Ik zie haar dove slang kruipen in de diepste diepten van de aarde

Sophia's val

Verstrikt in herinneringen blijft haar gezang onbezongen

Geen oor is geboren om zo'n soort gouden ambrozijn te horen

De priester van Gomorra zegende de zondaar van een brandend Sodom

In de nacht toen Sophia door dezelfde hand werd verdoemd

Bloed valt naar beneden

Ze valt neer

Ze opent haar armen — Haar waarheid brandt diep in haar ogen

Ze voelt geen angst - Ze is verblind door het licht van een leeftijd die naast haar komt

Kon je maar het hek zien dat ze voor deze bleke nacht heeft geopend

Kon je Icarus maar voor het eerst hoog zien vliegen

Bruid van je lot, op zoek naar vlees

Iemand heeft de sleutel, iemand rust nooit

Het gordijn van eindigheid ving het einde van de volgende dag

Voor de naakte Sophia vindt zelfs de geschiedenis zijn einde

Alle kleuren van transparantie - zou pure geest in vlees gekleed kunnen zijn?

Alle kleuren van leegte - zou pure geest minder dan gek kunnen zijn?

Alle kleuren van transparantie - zou pure geest in vlees gekleed kunnen zijn?

Alle kleuren van leegte - zou pure geest minder kunnen zijn dan modder?