In Cinere Et Cilicio - Ensoph

We have forgotten how to bear our shame

But the tides of Time still leave his stain

Nothing, nothing changes, nothing is the same

Still vacuum remains, won’t pass away

A clear dictum set in a sincere tune

A clear verdict screamed that seems a storm

A voice that destroys the forlorn mansions of reasons.

A solemn warning that brings his vision

A roaring lament that becomes our anguish

A sorrowing blame where we must languish

And every times that we see thy light

And every times that we see your grace

My guilt oppresses our chest…

Our soul is a desert… an empty space

Far from your shadow… we hide our face…

Please save us…

Please save us…

We zijn vergeten hoe we onze schaamte moeten dragen

Maar de getijden van de tijd laten nog steeds zijn vlek achter

Niets, niets verandert, niets is hetzelfde

Er blijft nog steeds vacuüm, zal niet verdwijnen

Een duidelijk dictum in een oprecht deuntje

Een duidelijk vonnis schreeuwde dat een storm lijkt te zijn

Een stem die de verlaten herenhuizen van redenen vernietigt.

Een plechtige waarschuwing die zijn visie brengt

Een brullende klaagzang die onze angst wordt

Een treurige schuld waar we moeten wegkwijnen

En elke keer dat we uw licht zien

En elke keer dat we uw genade zien

Mijn schuld drukt op onze borst...

Onze ziel is een woestijn... een lege ruimte

Ver van je schaduw... we verbergen ons gezicht...

Red ons alstublieft...

Red ons alstublieft...