No Saben Nada de Mí - Endecah

No saben nada de mí

Y vuelven a hablar

No saben nada de mí

Y no callarán

No saben nada de mí ni de donde salí ni hacia donde me fui

No saben nada de mí ni por qué estoy aquí ni lo que yo viví

No saben nada de mí y aún así creen ser jueces de lo que escribí

No saben ni la mitad de la mierda de acoso en edad escolar

De cambiar de colegio, ser la novedad y volver a tener que tragar

Y soñar con que todo termine

O ser otro más y que nadie te mire

No saben nada de mí, tampoco lo saben de mi familia

Hablan por hablar y no saben nada de lo que hemos tenido que lidiar

Que mi madre cayó enferma por querer darme un futuro mejor

Que mi padre se despierta cuando todavía duerme el sol

No saben nada mi

No saben nada de eso

No saben nada del bullying ni de lo que es tener sobrepeso

No saben que es que te miren distinto

Que se rían hasta de como caminas

De como respiras y miras y que te peguen por instinto

(No saben nada de mí)

(Dicen)(Di, Di)

(No saben nada de mí)

(Hablan, Dicen, Largan, Cuentan) x3

(Hablan, Dicen, Nada, Cuentan)

Dicen, pero no conocen nada de lo que cuentan esas voces

No puedes conocerme, si ni siquiera hemos tenido un roce…

No sabes nada de José

Hablas de Cyclo y Cyclo

Solo existen altavoces, así que cuidado con aquello que toses

Un chico de barrio, en su habitación tiene su santuario

Un bloc, una radio, y su sueño de estar sobre un escenario

Horas y horas bolígrafo en mano escribiendo a la vez que cuido de mi hermano

Quien diría que no sería en vano, todos eso días, inviernos, veranos

Sobre melodías, violín, bombo, caja y piano…

Viajando en urbano, como un caballero con rimas armado

Y no puedes saber todo lo que he luchado

Si no has pisado por donde he pasado

Yo no mire como Antonio manchado

Seguiré aquí aunque me crean exiliado

(No saben nada de mí)

(Dicen)(Di, Di)

(No saben nada de mí)

(Hablan, Dicen, Largan, Cuentan) x3

(Hablan, Dicen, Nada, Cuentan)

Avanzó a cada instante pero tengo un recuerdo lejano

Que si sigo es por mi, joder, pero ¿vez?

Me encanta lo que hago

No saben nada de mi y así se pasan criticando

Que yo decido con quien me junto, valoro si seguir caminando

Que no todo es tan sencillo, como pinta en esa portada

Porque cada carga de hoy, supone trabas cada mañana

Y ves que el peso de la mundo nos hace caer, y nos pone esas cadenas

Valora tener a alguien que entienda cuando hablas solo en la cena

Sentir cada retazo nuestro compone lo que seremos

Y no los ves pero es el esfuerzo hacia la música que aprendí solo

Y es que sin ella no vivo, sin ella no estoy, mi vida no tiene sentido

Y que otras personas lo entiendan hace que me lleven consigo

(No saben nada de mí)

(Dicen)(Di, Di)

(No saben nada de mí)

(Hablan, Dicen, Largan, Cuentan) x3

(Hablan, Dicen, Nada, Cuentan)

No saben nada de mi, pero se atreven a juzgarme

No saben nada de mi y si, hoy quieren abrazarme

Jamás soñé, poder llegar, poder volar y acariciar el arte

Que me ha dado la vida y aveces me ha hecho suspirar

Tampoco saben de mi el dolor que he sufrido en mi espalda

Tres años casi sin andar, peleando por mis ganas

Queriendo dar todo y a pesar de todo, hoy sigo con todo que créeme no es poco

Buscando el camino apartando las piedras cosiendo a mi alma que sigue en la

quiebra

No saben nada de mi, de esta locura que me aplasta

De ver menguar la vida de quien dio mi vida y ya está

Bien de tanto valorar, si no conocen la verdad

Has de saber que me importa una mierda, si pierdo un juego en el que quiero

estar

(No saben nada de mí)

(Dicen)(Di, Di)

(No saben nada de mí)

(Hablan, Dicen, Largan, Cuentan) x3

(Hablan, Dicen, Nada, Cuentan)

No saben nada de la soledad, cuando eres nuevo en otra ciudad

No saben nada de mi, ni de lo que he podido llorar y gritar

De que me sentía culpable y me quedé muerto en aquel hospital

De que cuanto más tiempo pasaba necesitaba más orfidal

No sabe que es que te obliguen a hacerlo, querer morirte y dejarlo

Sentirte un fracaso sin serlo

No saben nada de lo que he trabajado, para llegar hasta aquí

De que me he dejado la espalda fregando en un bar cada semana sin poder salir

de ahí

No saben que es llevar ropa usada, de tu vecino, ni saben nada

No saben que es dejarte la vida en lograrlo, perseguir tu sueño y forjarlo

Y que te cierren otra puerta más, ser la vergüenza del rap español

Porque los de arriba no se mojan y hay público que es aún peor

(No saben nada de mí)

(Dicen)(Di, Di)

(No saben nada de mí)

(Hablan, Dicen, Largan, Cuentan) x3

(Hablan, Dicen, Nada, Cuentan)

ze weten niets over mij

En ze praten weer

ze weten niets over mij

En ze zullen niet zwijgen

Ze weten niets over mij of waar ik vandaan kwam of waar ik heen ging

Ze weten niets over mij of waarom ik hier ben of wat ik heb meegemaakt

Ze weten niets over mij en toch denken ze dat ze oordelen over wat ik schreef

Ze kennen de helft van de pesterijen in de schoolgaande leeftijd niet

Van van school veranderen, de noviteit zijn en weer moeten slikken

En droom dat alles eindigt

Of een ander zijn en dat niemand naar je kijkt

Ze weten niets over mij, en ook niet over mijn familie

Ze praten om te praten en ze weten niets van waar we mee te maken hebben gehad

Dat mijn moeder ziek werd omdat ze me een betere toekomst wilde geven

Dat mijn vader wakker wordt als de zon nog slaapt

Ze weten niets over mij

Ze weten er niets van

Ze weten niets over pesten of wat het is om overgewicht te hebben

Ze weten niet wat het is dat ze anders naar je kijken

Dat ze zelfs lachen om hoe je loopt

Hoe je ademt en kijkt en door instinct wordt geraakt

(ze weten niets over mij)

(Ze zeggen) (Zeg, zeg)

(ze weten niets over mij)

(Ze praten, ze zeggen, ze beginnen, ze tellen) x3

(Ze praten, ze zeggen, niets, ze vertellen)

Ze zeggen, maar ze weten niets van wat die stemmen zeggen

Je kunt me niet kennen, als we elkaar niet eens hebben aangeraakt...

Je weet niets over José

Je hebt het over Cyclo en Cyclo

Er zijn alleen luidsprekers, dus pas op met wat je hoest

Een buurtjongen, in zijn kamer heeft zijn heiligdom

Een pad, een radio en zijn droom om op het podium te staan

Uren en uren pen in de hand schrijven terwijl ik voor mijn broer zorg

Wie zou zeggen dat het niet tevergeefs zou zijn, al die dagen, winters, zomers

Over melodieën, viool, basdrum, snare en piano…

Reizen in de stad, als een ridder met rijmpjes gewapend

En je kunt niet alles weten waar ik mee heb geworsteld

Als je niet bent gestapt waar ik ben geweest

Ik zie er niet uit als Antonio gespot

Ik zal hier doorgaan, zelfs als ze denken dat ik verbannen ben

(ze weten niets over mij)

(Ze zeggen) (Zeg, zeg)

(ze weten niets over mij)

(Ze praten, ze zeggen, ze beginnen, ze tellen) x3

(Ze praten, ze zeggen, niets, ze vertellen)

Het ging elk moment vooruit, maar ik heb een verre herinnering

Dat als ik doorga het door mij komt, verdomme, maar zie je?

ik hou van wat ik doe

Ze weten niets over mij en dus besteden ze kritiek

Dat ik bepaal met wie ik afspreek, ik waardeer of ik doorga met wandelen

Dat niet alles zo simpel is als het op die omslag lijkt

Want elke lading vandaag, veronderstelt elke ochtend obstakels

En je ziet dat het gewicht van de wereld ons doet vallen en ons die ketenen oplegt

Waardeer het om iemand te hebben die het begrijpt als je alleen praat tijdens het avondeten

Het gevoel dat elk stuk van ons samenstelt wat we zullen zijn

En je ziet ze niet, maar het is de inspanning voor muziek die ik alleen heb geleerd

En het is dat ik niet zonder haar leef, ik ben hier niet zonder haar, mijn leven heeft geen zin

En dat andere mensen het begrijpen, zorgt ervoor dat ze mij meenemen

(ze weten niets over mij)

(Ze zeggen) (Zeg, zeg)

(ze weten niets over mij)

(Ze praten, ze zeggen, ze beginnen, ze tellen) x3

(Ze praten, ze zeggen, niets, ze vertellen)

Ze weten niets van mij, maar ze durven mij te veroordelen

Ze weten niets van mij en ja, vandaag willen ze me knuffelen

Ik heb nooit gedroomd, te kunnen aankomen, te kunnen vliegen en kunst te strelen

Dat heeft me het leven gegeven en deed me soms zuchten

Ze weten ook niets van mij over de pijn die ik in mijn rug heb gehad

Drie jaar bijna niet lopen, vechtend voor mijn verlangen

Alles willen geven en ondanks alles ga ik vandaag door met alles, wat, geloof me, niet klein is

Op zoek naar het pad, het scheiden van de stenen, het naaien van mijn ziel die verder gaat in de

faillissement

Ze weten niets over mij, over deze waanzin die me verplettert

Om het leven te zien van degene die mijn leven gaf, verminderen en dat is het

Zo gewaardeerd, als ze de waarheid niet kennen

Je moet weten dat het me niets kan schelen, als ik een spel verlies waarin ik wil

zijn

(ze weten niets over mij)

(Ze zeggen) (Zeg, zeg)

(ze weten niets over mij)

(Ze praten, ze zeggen, ze beginnen, ze tellen) x3

(Ze praten, ze zeggen, niets, ze vertellen)

Ze weten niets over eenzaamheid, als je nieuw bent in een andere stad

Ze weten niets over mij, noch over wat ik heb kunnen huilen en schreeuwen

Dat ik me schuldig voelde en dood in dat ziekenhuis bleef

Dat hoe meer tijd verstreek ik meer orfidal nodig had

Hij weet niet wat het is om gedwongen te worden om het te doen, om te willen sterven en het te verlaten

Je een mislukkeling voelen zonder er een te zijn

Ze weten niets dat ik heb gewerkt om hier te komen

Dat ik mijn rug wekelijks in een bar heb laten schrobben zonder naar buiten te kunnen

vanaf daar

Ze weten niet wat het is om gebruikte kleding te dragen, van je buurman, en ze weten ook niets

Ze weten niet wat het is om je leven te verlaten om het te bereiken, je droom na te jagen en het te smeden

En dat ze weer een deur voor je sluiten, schaam je voor de Spaanse rap

Want die van boven worden niet nat en er is een publiek dat nog erger is

(ze weten niets over mij)

(Ze zeggen) (Zeg, zeg)

(ze weten niets over mij)

(Ze praten, ze zeggen, ze beginnen, ze tellen) x3

(Ze praten, ze zeggen, niets, ze vertellen)