Audition (The Fools Who Dream) - Emma Stone

My aunt used to live in Paris.

I remember she used to come home and she would tell us these stories about being abroad.

And I remember she told that she jumped into the river once.

Barefoot.

She smiled... leapt, without looking

And tumbled into the Seine

The water was freezing

She spent a month sneezing

But said she would do it again

Here's to the ones who dream

Foolish as they may seem

Here's to the hearts that ache

Here's to the mess we make

She captured a feeling

A sky with no ceiling

The sunset inside a frame

She lived in her liquor

And died with a flicker

I'll always remember the flame

Here's to the ones who dream

Foolish as they may seem

Here's to the hearts that ache

Here's to the mess we make

She told me: a bit of madness is key

To give us new colors to see

Who knows where it will lead us?

And that's why they need us

So bring on the rebels

The ripples from pebbles

The painters, and poets, and plays

And here's to the fools who dream

Crazy as they may seem

Here's to the hearts that break

Here's to the mess we make

I trace it all back to that

Her, and the snow, and the Seine

Smiling through it, she said

She'd do it... again

Mijn tante woonde vroeger in Parijs.

Ik herinner me dat ze altijd thuiskwam en ons deze verhalen vertelde over haar verblijf in het buitenland.

En ik herinner me dat ze vertelde dat ze een keer in de rivier was gesprongen.

Op blote voeten.

Ze glimlachte... sprong, zonder te kijken

En tuimelde in de Seine

Het water was ijskoud

Ze heeft een maand geniesd

Maar zei dat ze het opnieuw zou doen

Dit is voor degenen die dromen

Hoe dwaas ze ook lijken

Hier zijn de harten die pijn doen

Hier is de puinhoop die we maken

Ze heeft een gevoel vastgelegd

Een hemel zonder plafond

De zonsondergang in een frame

Ze leefde in haar drank

En stierf met een flikkering

Ik zal me altijd de vlam herinneren

Dit is voor degenen die dromen

Hoe dwaas ze ook lijken

Hier zijn de harten die pijn doen

Hier is de puinhoop die we maken

Ze vertelde me: een beetje waanzin is de sleutel

Om ons nieuwe kleuren te geven om te zien

Wie weet waar het ons zal leiden?

En daarom hebben ze ons nodig

Dus kom maar op met de rebellen

De rimpelingen van kiezelstenen

De schilders en dichters en toneelstukken

En hier is voor de dwazen die dromen

Hoe gek ze ook lijken

Hier zijn de harten die breken

Hier is de puinhoop die we maken

Ik herleid het allemaal daarop

Haar, en de sneeuw, en de Seine

Erdoorheen glimlachen, zei ze

Ze zou het opnieuw doen...