Nostalgia - Emily Barker

Tram wires cross Melbourne skies

Cut my red heart in two

My knuckles bleed down Johnston street

On a door that shouldn’t be in front of me

Twelve thousand miles away from your smile

I’m twelve thousand miles away from me

Standing on the corner of Brunswick

Got the rain coming down and mascara on my cheek

Oh whisper me words in the shape of a bay

Shelter my love from the wind and the rain

Crow fly be my alibi

And return this fable on your wing

Take it far away to where gypsies play

Beneath metal stars by the bridge

Oh write me a beacon so I know the way

Guide my love through night and through day

Only the sunset knows my blind desire for the fleeting

Only the moon understands the beauty of love

When held by a hand like the aura of nostalgia

Tramkabels kruisen de lucht van Melbourne

Snijd mijn rode hart in twee

Mijn knokkels bloeden door Johnston Street

Op een deur die niet voor mijn neus hoort te staan

Twaalfduizend mijl verwijderd van je glimlach

Ik ben twaalfduizend mijl van mij verwijderd

Staande op de hoek van Brunswick

Heb de regen naar beneden komen en mascara op mijn wang

Oh fluister me woorden in de vorm van een baai

Bescherm mijn liefde tegen de wind en de regen

Kraaienvlieg wees mijn alibi

En geef deze fabel terug op je vleugel

Breng het ver weg naar waar zigeuners spelen

Onder metalen sterren bij de brug

Oh schrijf me een baken zodat ik de weg weet

Leid mijn liefde door nacht en dag

Alleen de zonsondergang kent mijn blinde verlangen naar het vluchtige

Alleen de maan begrijpt de schoonheid van liefde

Wanneer vastgehouden door een hand, zoals de aura van nostalgie