Solitude of My Own - Embraced

Years have passed now

It’s another time and another world

Yet still it’s all the same

Nothing ever seems to change

Dark powers manifest

Malignant horrors in my mind

Constant voices, sung by the damned

Crying out unhallowed, thoughts in my head

I have trusted and I have believed

I have pledged and I have sacrificed

My blood and mind, body and soul

Ravished and ruined after all I have done

My heart has turned to stone in this godforsaken world

My mind so I’m pure by all the filth

It is constantly exposed to

Greed, lies, betrayal is tragic

But, oh so very dominant

In the nature of creatures that are surrounding me

I now find my only shelter

In the solitude of my own

A small flame of hope

Lit somewhere out in the endless dark

Yet it’s still all the same

Will it ever change?

Fallen from grace

Surely I must be lost

My mind grows darker

As the time shows no changes

Creating venomous acts

Of emotional rejection

Deprivation of all levels

What have I done to deserve

A life so incomplete

All my dreams erased by fools

Broken promises, one after one

There can be no trust anymore

I feel the end is near

I dont have the strength

To cut me loose

I am falling apart emotionally

A soul in solitude lost forever

In the greatest of all suffering, madness and sorrow

Elements of which no euphemistic words

Can ever alleviate

Er zijn nu jaren verstreken

Het is een andere tijd en een andere wereld

Toch is het allemaal hetzelfde

Er lijkt nooit iets te veranderen

Duistere krachten manifesteren

Kwaadaardige verschrikkingen in mijn geest

Constante stemmen, gezongen door de verdoemden

Ongeheiligd huilen, gedachten in mijn hoofd

Ik heb vertrouwd en ik heb geloofd

Ik heb beloofd en ik heb opgeofferd

Mijn bloed en geest, lichaam en ziel

Verkracht en geruïneerd na alles wat ik heb gedaan

Mijn hart is in steen veranderd in deze godvergeten wereld

Mijn geest, dus ik ben puur door al het vuil

Het wordt voortdurend blootgesteld aan:

Hebzucht, leugens, verraad is tragisch

Maar oh zo erg dominant

In de aard van de wezens die mij omringen

Ik vind nu mijn enige schuilplaats

In de eenzaamheid van mezelf

Een kleine vlam van hoop

Verlicht ergens buiten in het eindeloze donker

Toch is het allemaal hetzelfde

Zal het ooit veranderen?

Uit de gratie gevallen

Ik moet toch zeker verdwaald zijn

Mijn geest wordt donkerder

Aangezien de tijd geen veranderingen laat zien

Giftige handelingen creëren

Van emotionele afwijzing

Ontbering van alle niveaus

Waar heb ik het aan verdiend?

Een leven zo onvolledig

Al mijn dromen gewist door dwazen

Gebroken beloften, één na één

Er kan geen vertrouwen meer zijn

Ik voel dat het einde nabij is

Ik heb de kracht niet

Om me los te laten

Ik val emotioneel uit elkaar

Een ziel in eenzaamheid voor altijd verloren

In het grootste van alle lijden, waanzin en verdriet

Elementen waarvan geen eufemistische woorden

Kan ooit verlichten