Forever - Emanuel

When the world hangs on like a cigarette from your mouth

And the only time that I feel real

Is when I’m drowning down at the bottom of the fucking sea

Let it go, let it fall

Into the spaces in between your absolutes

Forever

Incinerate me, obliterate me

Won’t you dull my edge until I have no use

Forever

When you vex and collapse, with that unborn soft wax

And when the cancer was eating you alive

You were spun out and bound at the wrists, just in time

Let it go, let it fall

Into the spaces in between your absolutes

Forever

Suffocate me, annihilate me

While I chew my tongue and offer you this truce

Forever

Whatever you want, is fine with me

Let it go, let it fall

Into the spaces in between your absolutes

Forever

Syndicate me, commemorate me

Won’t you dull my edge until I have no use

Forever

Als de wereld aan je blijft hangen als een sigaret uit je mond

En de enige keer dat ik me echt voel

Is wanneer ik verdrink op de bodem van de verdomde zee

Laat het gaan, laat het vallen

In de ruimte tussen je absolute waarden

Voor altijd

Verbrand me, vernietig me

Zul je mijn scherpte niet afstompen totdat ik niets meer heb?

Voor altijd

Wanneer je kwelt en instort, met die ongeboren zachte was

En toen de kanker je levend aan het opeten was

Je werd net op tijd uitgesponnen en aan je polsen vastgebonden

Laat het gaan, laat het vallen

In de ruimte tussen je absolute waarden

Voor altijd

Verstik me, vernietig me

Terwijl ik op mijn tong kauw en je deze wapenstilstand aanbied

Voor altijd

Wat je maar wilt, vind ik goed

Laat het gaan, laat het vallen

In de ruimte tussen je absolute waarden

Voor altijd

Syndicaat mij, herdenk mij

Zul je mijn scherpte niet afstompen totdat ik niets meer heb?

Voor altijd